สำนักซ่านทรวง

พิธีมหาฤทธา

ตอนที่ 7

สองวันต่อมา

ปริ้นๆ!!! เสียงแตรรถยนต์คันหรูดังขึ้นที่หน้าบ้านอาจารย์แต่เช้า พร้อมเจ้าสมพรวดเข้ามาหาอาจารย์ ที่กำลังเป่ากระหม่อมเด็กอยู่ เจ้าสมกระเถิบตัวติดอาจารย์เรือง เอามือป้องปากกระซิบที่ข้างหูว่า

“มาแล้ว...คุณนายคนนั้นกลับมาแล้ว...” อาจารย์เรืองพยักหน้ารับรู้ พร้อมแววตาฉายประกายแวววับ

“เอ้า...แม่นั่นเอาลูกกลับไปได้ เช้าเย็นและก่อนนอน เอาน้ำมันนี้ทานวดตรงที่ปวดนะ”

“ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์ คนเป็นแม่หยิบเงินหยอดตู้แล้วอุ้มลูกลงบันไดไปพร้อมกับที่คุณนายเดินสวนขึ้นมา

“อาจารย์ขา...” เสียงคุณนายดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาในห้อง บ๊ะ!! วันนี้เล่นนุ่งกางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง แหม...ตัดกันสะดุดตาเชียว

“อิฉันก็ทำตามที่อาจารย์บอกแล้วทุกอย่างค่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่า....” อาจารย์เรืองยกมือห้ามคุณนายพูดต่อ พร้อมพนมมือหลับตาลงทำปากขมุบขมิบ

เจ้าสมขยับตัวเข้ามาใกล้คุณนายพร้อมจุ๊ปากบอกให้คุณนายอยู่นิ่งๆ ...

“อย่าเพิ่งพูดอะไรครับ ตอนนี้อาจารย์กำลังส่งกสิณจิตไปทางโน้นอยู่ รอสักประเดี๋ยวเถอะครับ” ไม่นานนักก็มีเสียงอาจารย์ขยับ

“ฮือ!!!” อาจารย์เรืองครางเสียงในลำคอ พร้อมลืมตาขึ้น เอามือลูบหนวดไป มาอย่างใช้ความคิด

“ความจริง ที่คุณนายทำพิธีครั้งก่อนน่ะ เกือบสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่ว่าพอดีฝ่ายโน้นเค้าทำการเพิ่มฤทธิ์ให้กับกุมารทองกับพรายกุมาร แถมยังฝังคุณไสยลงในตัวท่านนายพลอีก... เอ้อ...คุณนายช่วยตอบอาจารย์ตามตรงนะครับ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านนายพลมีอะไรกับคุณนายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?” คุณหญิงเมียท่านนายพลก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ

“พูดเถอะครับ” เจ้าสมตะล่อมคะยั้นคะยอ

“ก็ไม่ใช่ทะลึ่งอะไรหรอก อาจารย์ต้องการจะนับวันให้ถูกต้อง....” อาจารย์เรืองพูดเสริมขึ้น

“เอ่อ...ค่ะ เอ้อ...ครั้งสุดท้ายก็ราวสักสองเดือนมาแล้วค่ะ”

“อืม..” อาจารย์เรืองแอบยิ้มมุมปาก พลางนึกในใจ ‘ของขาดนี่หว่า’ พร้อมขมวดคิ้วหรี่ตาแบบใช้ความคิด

“อีนัง เมียน้อยมันสู้คุณนายสุดฤทธิ์เลย มันใช้วิธีสุดยอดของการทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยการ ลงเสน่ห์ในตัวเอง มันทุ่มทุกอย่าง ...ว่าแต่คุณนายคงหมดหนทางแล้วละครับ นอกจากว่า.... เออ!อาจารย์ว่าคุณนายทำไม่ได้แน่นอน อันนี้อาจารย์เสียใจด้วยนะ” อาจารย์เรืองจบคําพูดแบบครึ่งๆ กลางๆ พลางส่ายหน้าไปมา

“อาจารย์ใช้พิธีมหาฤทธาอย่างคราวคุณเจนจิราที่บ้านอยู่อยุธยา ไม่ได้หรือครับ? ผมว่ารายนั้นมันหนักกว่านี้นะครับอาจารย์” เจ้าสมพูดสอดรับลูกเล่น... สมกับที่เป็นศิษย์และอาจารย์กัน

“เฮ้ย!! มันไม่เหมือนกัน แล้วคุณนายจะทำแบบนั้นได้ยังไง?” ..” คุณนายนั่งฟังสองอาจารย์ศิษย์พูดกัน จึงสอดขึ้นด้วยความอยากรู้

“อาจารย์คะ ช่วยลองอธิบายหน่อยค่ะว่าพิธีมหาฤทธานะ อิฉันต้องทำอะไรยังไงบ้าง ถ้าหากมันได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ อิฉันก็กล้าทำได้ทั้งนั้นล่ะคะ...”

“คืออย่างนี้ครับ...” เจ้าสมช่วยอธิบายตามบทที่เคยวางกันเอาไว้ ตัวอาจารย์เรืองขยับลุกเลี่ยงออกจากห้องไป เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวดีกล่อมตะล่อมเหยื่อเต็มที่

“ไอ้วุฒิ... มึงไปเตรียมห้อง.... อาจารย์เรืองออกมาก็สั่งเจ้าวุฒิที่รออยู่นอกห้อง ด้วยความมั่นใจว่าต้องเป็นไปตามแผน... เจ้าสมก้าวเดินฉับ ๆ อย่างกระหยิ่มใจในผลงาน

“เรียบร้อยครับ คุณนายแกตกลงแต่มีข้อแม้ว่าก่อนสี่ทุ่มต้องขอตัวกลับบ้าน กลางวันไม่มีปัญหาครับอาจารย์”

อาจารย์เรืองกระตุกยิ้มที่มุมปากพร้อมหมุนตัวกลับเข้าห้องไป...เจ้าสมเจ้าวุฒิหันมา สบตากัน ยิ้มและยักไหล่จนเกือบจะพร้อมกัน

“คุณนายถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็ต้องเอารูปของท่านนายพลมาด้วยนะครับ” อาจารย์เรืองบอกหลังลงนั่งขัดสมาธิ

“ค่ะ! คิดว่าคงเป็นพรุ่งนี้ ว่าแต่ว่า....ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยทำให้เต็มที่หน่อยค่ะ งั้น วันนี้อิฉันขอลาล่ะค่ะ พรุ่งนี้เช้าคงมาได้สักเก้าโมง"

คุณนายยกมือไหว้แล้วค่อยๆ หมุนตัวออกจากห้อง ซึ่งก็ไม่พ้นที่ อาจารย์เรืองจะจับจ้องแก้มก้นที่โยกย้ายซ้ายขวาไปมาเพื่อดูความอวบของสะโพกและก้นที่กลมกลึง จนเห็นรอยตะเข็บของชั้นใน จากนั้นคุณนายก็เดินจนลับออกประตูไป...

เช้าวันต่อมา....อาจารย์เรืองอาบน้ำสระผม ประแป้ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ฮัมเพลงเบาๆ อย่างสุขสมอารมณ์...วันนี้แหละ เป็นวันที่ตนจะได้ในสิ่งที่ชอบที่ใฝ่หามานาน อืม... ประเดี๋ยวเถอะ! อ้ายเรืองน้อยเอ๋ย...

“สวัสดีค่ะอาจารย์....” เสียงคุณนายเดินเข้ามานั่งประนมมือ เล่นเอาอาจารย์เรืองจนสะดุ้งจากเคลิ้มฝัน

“อ้อ!” อาจารย์เรืองรับคำ

“บ๊ะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตะกี้อาจารย์กำลังใช้พลังไป ทาบทามดูลาดเลา ก็พอดีคุณนายมาพอดี” คุณนายยกมือไหว้อาจารย์ที่ทักทายขึ้น

“นี่คะ...” คุณนายส่งรูปให้ อาจารย์เรื่องรับมาเพ่งพิศดู เป็นภาพถ่ายครอบครัวสามคน พ่อแม่ลูกสาว

‘อือ! ลูกสาวสวยน่ารักเหลือเกิน รูปร่างก็ไม่แพ้คุณแม่เลยนะเนี่ย’ ความคิดแว่บเข้าสมอง ลูกสาว ๆ ๆ อาจารย์เรืองเบนเป้าความสนใจทันทีที่เห็นรูปลูกสาวคุณนายที่สวยกว่าแม่ แต่ก็ยังอด

ชำเลืองดูคุณนายผู้แม่ไม่ได้...

“คุณนายตัดสินใจดีแล้วสินะครับ?”

“ค่ะ ถ้าหากว่าอาจารย์มั่นใจว่าได้ผลแน่นอน”

“ไอ้เรื่องนี้ คุณนายไม่ต้องกังวล พิธีมหาฤทธานี้เป็นวิชาสุดยอดแล้ว ได้ผลเกินคาด นอกเสียจาก.... เอาว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ว่าแต่คุณนายพร้อมหรือยังล่ะ?”

“ค่ะ” คุณนายพยักหน้ารับ เจ้าสมที่นั่งอยู่ตรงหน้าต่าง...ขยับตัวเมื่อเห็นอาจารย์เรืองชายตามา เจ้าสมรับด้วยหางตา

“เชิญห้องนี้เลยครับ....คุณนาย” เจ้าสมผายมือไปทางห้องขวามือ ซึ่งเป็นห้องนอนของอาจารย์เรืองโดยเฉพาะ

“คุณนายเตรียมชุดนอนมาด้วย....งั้นเปลี่ยนได้เลยครับ แล้วคุณนายก็ต้องปฏิบัติกับอาจารย์แบบเดียวกับที่คุณนายเคยทำกับท่านนายพล แบบไหนก็แบบนั้นนะครับ ท่านอาจารย์ก็จะทำหน้าที่เป็นแทนตัวท่านนายพล เพื่อให้ดวงจิตโน้มน้าวและดึงรั้งความรู้สึกนึกคิดท่านนายพลให้กลับคืนมาแล้วนั้น ตัวคุณนายต้องใช้อารมณ์และจิตใจอย่างสุดฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นแล้ว....คุณนายก็จะสู้ทางฝ่ายโน้นไม่ได้เลยนะครับ” เจ้าสมรับหน้าที่ชักจูงปูพื้นให้กับคุณนาย หล่อนพยักหน้ารับเจ้าสมอย่างเขินๆ พร้อม เดินเลี่ยงไปเปลี่ยนชุดนอนแล้วลงนอนบนเตียงที่ปูผ้าขาวไว้ แล้วหลับตาลงท่อง คาถาตามที่เจ้าสมสอนไว้..... เสียงประตูปิดลงและใส่กลอน อาจารย์เรืองอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินมานั่งตรงขอบเตียง

“โอม!!! จงกลับมา...กลับมา จงเป็นที่รักใคร่ ของเคยได้ใช้ ของเคยได้กิน ของเคย เข้า..ของเคยออก จงเป็นเสน่ห์...เป็นเสน่ห์”

เสียงอาจารย์เรื่องพิมพ์ปาก พร้อมเอานิ้วจุ่มถ้วยแป้งดินสอพอง จิ้มไปตรงหน้าผากสามจุด ตรงคอหนึ่งจุด แล้วก็ลากนิ้วไล่ยาวลงมา...