ตอนที่ 17
อดใจไว้เถอะ...ยังไงหนูมลต้องเป็นของเราวันยังค่ำ คิดได้ก็แค่เอาหัวที่จรดจ่อร่องสวาทของเด็กสาวอยู่ ก็เปลี่ยนเป็นเอาลำท่อนพาดตามร่องสวาท ยกขาหนูมลขึ้นพาดบ่าอย่างเก่า แต่คราวนี้เอาขาหนีบชิดกัน เลยหนีบเอาท่อนลำเอ็นของอาจารย์ไว้ตรงโคนขาอ่อน ที่ลำท่อนของ อาจารย์เรืองยังพาดตรงร่องเนินของหนูมล แล้วอาจารย์เรืองก็ซอยเข้าออกตรงนั้นแบบนั้น จนสำเร็จความใคร่ของตัวเอง หยาดหยดของอาจารย์ก็หกเลอะเต็มหน้าท้องหนูมล ที่ยังหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น...
อาจารย์เรืองก็ชำระเช็ดล้างทำความสะอาดให้หนูมลอย่างทะนุถนอม จนอยากจะกลืนกิน เด็กอะไรไม่รู้น่ารักน่าฟัดจริงๆ เป็นตายยังไงต้องเอาทำเมียอยู่กินกันให้ได้ อาจารย์เรืองตัดสินใจแน่วแน่ทั้งที่อายุตัวเองกับหนูมลห่างกันหลายรอบ เมื่อแต่งตัวสวมใส่เสื้อผ้าให้หนูมลเสร็จแล้ว จึงจัดท่าทางการนอนพักให้เข้าที่เข้าทาง แล้วอาจารย์เรืองก็ออกมานอกห้องเลี่ยงมาทางห้องกลางที่คุณนา
