“ ป้าเอียดไม่ต้องห่วงนะคะ อุ่นสบายดี กำลังศึกษางานเพื่อเอาไปพัฒนาต่อยอดสินค้าของหมู่บ้านเรา อุ่นไม่ทิ้งแน่นอน ฝากบอกทุกคนด้วยว่าอุ่นคิดถึง ทุกคนในหมู่บ้าน ทุกคนในกลุ่มผลิตภัณฑ์จากกกก็เหมือนญาติพี่น้องของอุ่นทุกคน อุ่นสัญญาว่าจะทำให้ทุกคนลืมตาอ้าปากได้ค่ะ ... อุ่นก็คิดถึงป้าเหมือนกัน คิดถึงทุกคนนะคะ อีกไม่นานอุ่นก็จะกลับไปค่ะ ... แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวอุ่นต้องนอนแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า เดี๋ยวอุ่นโทรมาหาใหม่นะคะ สวัสดีค่ะ ”
พอเธอกดวางโทรศัพท์แล้วก็ยืนเหม่อมองไปยังสระว่ายน้ำ นิ่งอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน เหมือนกำลังปลดปล่อยอารมณ์และภาระที่แบกไว้บนบ่าให้ไหลไปสู่สายน้ำ
ภาระของคนทั้งหมู่บ้าน ที่สาวน้อยตัวเล็ก ๆ อย่างเธอต้องแบกรับมันไว้เพียงลำพัง เธอต้องเข้มแข็ง
“ น้องอุ่น ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเบา ๆ แต่ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเนื่องจากไม่คิดว่าจะมีใครโผล่มาในเว
