“เสร็จแล้ว เจ้างดงามมาก” ปิ่นไม้ธรรมดาที่จิ้นเจิ้นเทียนเป็นผู้แกะสลักเองกับมือถูกเสียบด้วยแม่สื่อที่ถูกว่าจ้างให้มาดำเนินพิธี
“ขอบคุณมากเลยเจ้าค่ะ” เจ้าสาวหมาดๆ ยิ้มรับอย่างยินดี ก่อนที่เสียงข้างนอกบ้านจะดังขึ้น
“เจ้าบ่าวมาแล้วกระมัง” ใบหน้าหญิงวัยกลางคนฉีกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะค่อยๆ คลุมผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวแล้วจับจูงร่างบางให้เดินมาที่หน้าห้อง
“ข้ามารับเจ้าแล้ว” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับร่างกำยำในชุดเจ้าบ่าวสีแดงสด แม้ผิวจะคล้ำแดดไปเล็กน้อยแต่กลับขับให้บุรุษผู้นี้สง่างามยิ่งกว่าเดิม
“เจ้าบ่าวใจร้อนจริงเลย” แม่สื่อเอ่ยเย้าเล็กน้อยก่อนจะส่งเจ้าสาวขึ้นหลังแข็งแรงแทนเกี้ยว เพราะบ้านไม่ห่างไกลกันมากนักเจ้าบ่าวจึงแบกเจ้าสาวไปเองจนกระทั่งถึงเรือนหอ
อาหารและของเซ่นไหว้ถูกเตรียมเอาไว้อย่างดี แม่สื่อพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อตรวจดูแล้วว่าไม่มีสิ่งใดขาดหาย
“คำนับฟ้าดิน”
ร่างทั้งสองคุกเข่าลงที่ลา
