จัดของเสร็จแล้วเธอจึงเข้าครัว นำเกลือที่ซื้อมาเพิ่มทาลงไปบนเนื้อหมูทั้งหมด แบ่งส่วนหนึ่งเก็บใส่ไห อีกส่วนเธอก่อไฟตั้งน้ำ ทุบตะไคร้ที่เก็บมาจากในป่าและกระเทียมป่าใส่ลงไป เสียดายที่วัตถุดิบหลายอย่างยังขาดแต่เธอก็ทำเท่าที่มีไปก่อน ระหว่างรอน้ำเดือดเธอหันไปล้างข้าว จากนั้นจุดไฟอีกเตาแล้วหุงข้าวทิ้งไว้ มือบางหั่นหมูเป็นชิ้นยาวเกือบหนึ่งฝ่ามือหย่อนลงหม้อที่น้ำกำลังเดือดพล่าน รอสักครู่แล้วเติมขี้เถ้าตรงฟืนผ่อนไฟให้เบาลง ตุ๋นทิ้งไว้สัก 2 ชั่วยาม (4 ชั่วโมง)
“มีสิ่งใดให้ช่วยรึไม่” เสียงทุ้มหน้าครัวเรียกคนที่กำลังขมักเขม้นให้หันไปมอง เหงื่อชื้นไหลลงมาตามข้างขมับ แต่มือทั้งสองข้างของหญิงสาวกลับเปรอะเปื้อนไปด้วยเกลือจากการขยำเนื้อหมูจึงมิอาจเช็ดได้ ด้วยเกรงว่ามันจะเข้าตาอีกฝ่าย ร่างสูงโปร่งจึงก้าวเข้ามาจนแทบชิด แล้วก้มลงค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วลูบผ่านเหงื่อเม็ดนั้น
“…..” ดวงตาหงส์เต้นระริกจนปิดไม่มิด คนงาม
