“หึหึ เถียนเจียวเมิ่ง…อืม นี่มันหมู่บ้านสกุลเถียนนี่นา เมื่อสักครู่เทียนเกอบอกว่าฝากขอบคุณผู้ใหญ่บ้าน เช่นนั้นเด็กน้อยนั่นก็คงเป็นลูกผู้ใหญ่สินะ” ริมฝีปากบางพลันยกยิ้มเย็นขึ้น แต่ก่อนจะได้วางแผนชั่วร้ายเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
“เหตุใดยังไม่เข้าบ้าน” จิ้นเจิ้นเทียนเดินออกมาตามอีกครั้งเมื่อเขาไปนั่งรอนางอยู่นานแล้ว นานจนอาหารใกล้จะเย็นชืด
“แม่นางเถียนเพิ่งจะออกไปเจ้าค่ะ ข้ากำลังจะเข้าไปพอดี” คนตัวเล็กตอบเสียงใส
“อืม เช่นนั้นก็ไปกันเถิด” ร่างสูงโปร่งเดินนำเข้าไปในบ้าน
โต๊ะตรงห้องโถงกลางบ้านมีอาหารจัดวางไว้พร้อม มื้อนี้เฟิ่งหงก็ลงมือทำอย่างสุดฝีมือ ด้วยต้องการใช้เสน่ห์ในการทำอาหารมัดใจชายหนุ่มเอาไว้ให้มั่น
“เจ้าหัวแข็งๆ ที่ขุดมานี่มีรสชาติดีไม่น้อยเลยทีเดียว ทั้งยังมีกลิ่นเป็นเอกลักษณ์อีกด้วย” จิ้นเจิ้นเทียนกล่าวชมเมื่อคีบเนื้อกระต่ายผัดขิงเข้าปาก รสชาติเค็มหวานทั้งยังเผ็ดเล็กน้อยช่
