“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้าเถิด อย่าหักโหมนักเข้าใจรึไม่” ความเอื้ออาทรที่แสดงออกมาทำให้คุณหนูหลายท่านเข้าใจว่าทั้งสองพระองค์รักใคร่ปรองดองกันดี จะมีเพียงตระกูลหลักๆ เท่านั้นที่รับรู้คลื่นลมซึ่งก่อตัวขึ้น
“หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ เพื่อเสด็จแม่แล้ว หม่อมฉันจะทำให้ดีที่สุดเพคะ” กล่าวจบร่างบางก็ลุกขึ้นแล้วก้าวไปบนเวที
การแสดงแรกคือ กู่เจิ้ง ยามนิ้วเรียววาดลงไปบนเครื่องดนตรี เสียงใสกังวานพลันดังไปทั่ว บทเพลงที่ไม่เคยได้ยินในแคว้นเฉิงฮั่นทำให้หลายคนถึงกับตาลุกวาว ไท่จื่อเฟยเป็นองค์หญิงจากต่างแคว้นย่อมเรียนรู้บทเพลงที่ไม่มีในแคว้นเฉิงฮั่นอยู่แล้ว และถ้าพวกนางได้เรียนรู้บทเพลงเหล่านั้นบ้าง จะต้องโดดเด่นในงานเลี้ยงของเหล่าขุนนางเป็นแน่! เมื่อไช่ฮองเฮาเห็นประกายในดวงตาของคุณหนูที่มองการณ์ไกลแล้วพาให้หงุดหงิดใจยิ่งนัก นี่มันผิดไปจากแผนเดิมของพระองค์เกินไปแล้ว
ครั้นการแสดงแรกจบลงเสียงปรบมือก็ดังก้องไปทั่วงา
