“พระทัยเย็นก่อนเถิดเพคะ ทำหน้าเช่นนี้จะไปเยี่ยมไข้หรือจะไปสังหารนางกัน” ร่างบางส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ แทนที่คนคับข้องหมองใจจะเป็นนาง กลายเป็นพระสวามีของนางออกอาการยิ่งกว่านางเสียอีก นางจึงเป็นฝ่ายไม่รู้สึกอันใดเสียอย่างนั้น
“ถ้าลงมือสังหารพวกนางแล้วไม่มีปัญหา เจ้าคิดว่าพี่จะทนอยู่หรือ” ไท่จื่อหนิงหวงบ่นใส่ภรรยาตัวน้อยเหมือนเด็กกำลังงอแง ทำเอาหญิงสาวยิ้มขำออกมา
“คิกๆ เช่นนั้นน้องจะไปแสดงงิ้วสักฉาก สองฉากเป็นเพื่อนพระองค์ดีรึไม่เพคะ” ใบหน้างามฉายแววเจ้าเล่ห์จนอีกฝ่ายเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาไม่น้อย…ดวงตะวันของเขา สาดส่องความรู้สึกแย่ให้หายไปเสมอ
“ดียิ่ง” ด้วยความหมั่นเขี้ยวคนตัวโตจึงเอื้อมมือหนาไปบีบแก้มนุ่มที่บัดนี้เริ่มมีมากขึ้นกว่าเดิม
“อื้ออออ เสด็จพี่” เสียงเง้างอนและหยอกล้อดังไปทั่วห้องโถงทำให้บรรดานางกำนัลคนสนิทต่างมีสีหน้าเปี่ยมสุข จะเว้นก็แต่นางกำนัลของพระชายารองหยวนหลันฮวาที่มีสีหน้าไม่
