บทที่7 ตามตัว
1129 คำ
บทที่7 ตามตัว
ติ่ง ติ่ง ติ่ง เสียงแจ้งเตือนไลน์กลุ่มดังขึ้น
Line C-King
เกรท : ส่งรูปที่เกลชนแก้วอยู่กับผู้ชายในผับ
“เชี่ย! ไอ้วินมึงดูไลน์กลุ่มด่วนเลย” ไคโรที่เข้าไปอ่านไลน์คนแรกรีบบอกเพื่อนที่เอาแต่นั่งกระดกเหล้าเข้าปากอยู่ไม่หยุด
“ตกใจอะไรของมึงไอ้ไค” บรูซถาม
“พวกมึงดูเอาเองแล้วจะรู้” ไคโรบอกเพื่อนให้เข้าไปอ่านไลน์กลุ่ม
เมื่ออ่านไลน์กลุ่มกันจนครบต่างมองไปที่หน้าของมาวินที่ใบหน้าหล่อเหลาขบกรามจนขึ้นเป็นสันนูนด้วยความโกรธ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน แล้วกดพิมพ์ข้อความเข้าไปในไลน์กลุ่ม
มาวิน : มึงอยู่ที่ไหนเกรท
เกรท : กูอยู่ที่ผับXX มึงรีบมาเด็กมึงกำลังเมาได้ที่แล้ว เดี๋ยวกูเฝ้าไว้ให้
มาวิน : เฝ้าไว้ให้ดีกูกำลังไป
“กูกลับก่อน” มาวินบอกเพื่อนก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“กลับหรือว่าไปตามเกลกันแน่” บรูซมองหน้าเพื่อนแล้วยิ้มอย่างรู้ทัน
“รู้แล้วเสือกจะถาม” น้ำเสียงเข้มติดหงุดหงิดตอบกลับบรูซและมันทำให้กลุ่มของเพื่อนเขากลั้นขำเอาไว้ อารมณ์มาวินตอนนี้พวกเขาไม่กล้าขำออกไปตรง ๆ
“ไปถึงก็พูดกับเขาดี ๆ ไม่ใช่ไปตามอาละวาดเหมือนทุกครั้งแล้วอีกอย่างอย่าไปพังผับเขาละ” ออสตินออกปากเตือนเพื่อนเพราะดูเหมือนครั้งนี้มันจะเป็นคนผิด
“ทำไมกูต้องพูดดีกับมัน ดูมันทำตัวสิวะ”
“แล้วแต่มึงก็แล้วกันถือว่ากูเตือนมึงแล้ว” ออสตินเลิกสนใจเพื่อนปากดีแล้วกลับมาสนใจสาวสวยบนตักต่อ
“กูไปเป็นเพื่อนมันเอง” ไคโรลุกขึ้นเดินตามเพื่อนที่เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปจากผับ ไคโรต้องตามมาวินออกไปก็กลัวว่ามันจะไปพังผับของเขาเสียก่อนไม่อยากให้มีปัญหาตามมาทีหลัง
Golden Pub
หลังจากเห็นรูปถ่ายมาวินก็ขับรถคันหรูออกมาด้วยความเร็วและตอนนี้เขายืนอยู่ที่หน้าผับแล้วหยิบโทรศัพท์กดโทรหาอบิเกลทันทีแต่ก็เหมือนเดิมเธอไม่ยอมรับสาย มาวินกดโทรย้ำเข้าไปอีกหลายต่อหลายแต่ก็ไร้การตอบกลับมาจากปลายสาย เขาเดินเข้าไปหาเกรทที่อยู่ด้านในผับ
มาวินจ้องมองไปที่ร่างบางที่กำลังโยกย้ายตามจังหวะเพลง แค่โยกเบา ๆ แต่มันกลับทำให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ รูปร่างที่เซ็กซี่และดวงตาที่หวานเยิ้มด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ยิ่งสะกดให้ผู้คนหลงใหลในท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอ “แม่ง! เอ๊ยจะยั่วไปไหนวะเกล” มาวินได้แต่สบถออกมาในขณะที่กำลังมองไปที่เธอ
รอยยิ้มบนใบหน้าที่แย้มออกมามันบอกได้ว่าตอนนี้เธอดูมีความสุขมากเวลาได้อยู่กับเพื่อน เขามองไปรอบโต๊ะของเกลที่มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตากำลังจับจ้องมาที่เธอกันเป็นตาเดียว
“มึงจะยืนมองอยู่อีกนานไหมวะวิน” เกรทหันไปถามเพื่อนที่ไม่พูดไม่จาเอาแต่จ้องไปที่ร่างบาง
“รออีกสักหน่อยเดี๋ยวค่อยเข้าไปจัดการ ให้สนุกให้สุดจะได้รู้ว่านรกเป็นไง” มาวินพูดแล้วแสยะยิ้มร้ายออกมา
ผมนั่งดูเกลมันอยู่นานและมันยังไม่รู้ตัวว่ามันจะโดนอะไรบ้างและยิ่งตอนนี้ผมเห็นผู้ชายในรูปที่เกรทมันส่งเข้ามาในไลน์กลุ่มกำลังเดินเข้ามาหาเกลแล้วก็ก้มหน้าลงมากระซิบอะไรบางอย่างและเหมือนทั้งมันและเกลกำลังจ้องตากันอยู่ก่อนที่ไอ้นั่นมันจะเดินกลับไปที่โต๊ะของมัน ผู้ชายที่เข้ามาหาเกลมันก็จัดได้ว่าหล่ออยู่เหมือนกันแต่ก็สู้ความหล่อของผมไม่ได้เลยสักนิด เกลมันคิดยังไงทั้ง ๆ ที่มีผัวหล่อมากแบบผมอยู่ทั้งคน
สนุกมากไหมเกล” น้ำเสียงทุ้มต่ำดังอยู่ใกล้ ๆ หูจนอบิเกลรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาและเธอรู้ดีว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร
ใบหน้าสวยหันขวับไปมองหน้ามาวินแล้วก็ยกแก้วเหล้าดื่มต่อไม่คิดจะสนใจคำถามของมาวินแต่พอมองไปที่หน้าของเพื่อนตัวเองแล้วก็รับรู้ได้ถึงความตกใจและหวาดกลัวที่มันฉายออกมาจากแววตาของเพื่อนทั้งสองคน
“ซวยแล้วมึงอีเกล” ริชชี่อุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อมองไปเห็นมาวินยืนซ้อนตัวอยู่ด้านหลังของอบิเกลและสายตาของมาวินก็พร้อมเอาเรื่องได้ตลอดเวลา
“มาได้ไงวะ” คารีน่าสะกิดแขนริชชี่เบา ๆ น้ำเสียงแสดงออกถึงความกังวล
“ไม่ตอบแบบนี้อยากโดน!” มาวินกดเสียงต่ำ มือหนาจับเข้าที่ต้นแขนของอบิเกลแล้วลงน้ำหนักบีบแรง ๆ
“เจ็บ!” ใบหน้าสวยเป้หน้าบอกแล้วหันไปมองสบตาอย่างไม่คิดยอม
“กลับ!!” กระแทกเสียงดังลั่นพร้อมกับกระชากแขนเล็กให้เดินตาม
“ปล่อยวิน! ฉันไม่กลับ” อบิเกลขืนตัวไว้สุดแรง
“อย่าให้ฉันโมโหนะเกล เธอก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ดวงตาคมตวัดมองอบิเกลอย่างไม่พอใจมือหนาบีบที่แขนของเธออีกครั้ง
“เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉันสักทีวะวิน” อบิเกลสะบัดแขนออกจากมือของมาวินแล้วจ้องหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตายอาจจะด้วยตอนนี้เธอมีฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายจำนวนมากทำให้เธอไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวมาวินเหมือนเช่นทุกครั้ง เธอรู้สึกว่าเขาไม่มีสิทธิ์จะมาบังคับเธอแบบนี้และต่อไปนี้เธอก็จะไม่ยอมให้มาวินทำบงการชีวิตของเธอได้อีกต่อไป
“มึงอยากมาเที่ยวก็แค่มึงบอกกู” พายุอารมณ์ของมาวินก่อตัวขึ้นระดับสิบ อบิเกลรู้ดีว่าถ้ามาวินไม่ขึ้นมึงขึ้นกูเมื่อไหร่นั่นแหละคงได้เกิดสงครามขนาดย่อมที่นี่อย่างแน่นอน
“ทำไมกูต้องบอกมึงวิน ทีมึงทำเหี้ยอะไรมึงยังไม่เคยบอกกู” เขาตวาดเธอ เธอก็ตวาดเขากลับอย่างไม่ยอมแถมมือเล็ก ๆ ยังทุบเข้าที่หัวไหล่หนาของมาวินเข้าไปอีก
- ผู้เขียน
