บทที่17 ไมเลอร์
ร่างเล็กเพรียวระหงเดินเข้ามาภายในบ้านที่มีผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคย
“สวัสดีค่ะ” อบิเกลยกมือไหว้ทุกคนที่อยู่ภายในบ้านจนครบก่อนที่จะเข้าไปนั่งข้าง ๆ แม่ของตัวเอง
“วันนี้ลูกสาวแม่แต่งตัวแปลก ๆ ไปไหนมาจ้ะ” อิงอรมองการแต่งตัวของลูกสาวที่ดูแปลกตาไปสักหน่อยเพราะชุดที่เธอสวมสใส่นั้นเป็นกางเกงขายาวและเสื้อแขนยาวเรียกได้ว่าปิดมิดชิดไปหมด
“ลองเปลี่ยนแนวการแต่งตัวดูนะคะ ว่าแต่วันนี้มีงานอะไรกันค่ะ”
“ไม่มีงานอะไรหรอกแค่เพื่อนแม่แวะมาหา”
“เพื่อนคุณแม่แวะมาแล้วคุณปู่มาทำไมคะ” อบิเกลกระซิบถามอิงอรเบา ๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ไม่ต้องคิดมาก ไม่มีเรื่องอย่างที่หนูกังวลหรอกวันนี้เราแค่นัดปาร์ตี้กันเฉย ๆ ทำใจให้สบายนะลูก” คนเป็นแม่อธิบายลูกสาวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเอามือลูบผมสลวยเบา ๆ
“เกลทางนี้ลูก มาทำความรู้จักกับพี่เขาเอาไว้หน่อย” อลันบิดาของอบิเกลรีบกวักมือเรียกลูกส
