บทที่16 ฉันผิดอะไร
อบิเกลถอนหายใจออกมาและพยายามข่มความไม่พอใจเอาไว้เพราะวันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
“ฉันผิดอะไร ฉันนั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ออกไหนเลยสักครั้งแล้วที่ต้องมาที่นี่ก็เพราะว่านายไหมที่เป็นคนลากฉันมา” เธอก็อยู่ของเธอดี ๆ ไม่ได้เดินออกไปไหนสักหน่อยแล้วถ้าคนอื่นจะมองมาที่เธอแล้วเธอจะห้ามอะไรใครได้ ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่เธอมันอยู่ที่ความคิดของมาวินมากกว่าแล้วไอ้สายตาและคำพูดที่ทำเหมือนเธอผิดนี่มันหมายความว่าอะไรกัน
กลุ่มเพื่อนถึงกับต้องเกาศีรษะอย่างงง ๆ ไม่คิดว่ามาวินจะต่อว่าอบิเกลทั้ง ๆ ที่เธอนั่งอยู่เฉย ๆ
“อยากมีเมียสวยก็ต้องทำใจ ถ้ามึงเบื่อปัญหานี้มึงก็แค่ปล่อยเกลไปมึงจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกวนใจ” เกรทพูดยิ้ม ๆ
“เออ กูเห็นด้วยกับเกรทมันนะ” ไคโรหันไปแท็กมือกับเกรทที่พูดถูกใจตัวเอง
“กลับกันเถอะวะเกล เบื่อพวกนี้แม่งฉิบหาย” พูดจบก็จับมือเกลให้ลุกขึ้นตามแล้วตวัดสายตาดุมองไปที่เพื่อน
