หลังจากที่พยายามเรียบเรียง และพยายามตั้งสติ หญิงสาวพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง อินทนนท์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเขาลุกขึ้นยื่นแขนยาวและแข็งแรงเข้าไปจับที่ต้นแขนของหญิงสาวช่วยพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง เร็วจนทุกคนที่ยืนอยู่รอบเตียงตกใจว่าทำไม อินทนนท์ถึงได้เร็วมาก เรณูเองก็เช่นกันตกใจกับสิ่งที่เขาทำ เธอหันมามองหน้าเขางงๆจนชายหนุ่มรู้สึกตัว
“เอ่อ...ผมขอโทษครับ แค่กลัวว่าคุณหมอจะล้มอีก ชายหนุ่มปล่อยมือจากต้นแขนของหญิงสาว นั่งลงที่เก้าอี้อย่างสำรวมเหมือนเดิม
“ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวหันมายกมือไหว้เขา นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาได้ เขารู้ว่าสายตาของทุกคนจ้องมองมาที่เขาอย่างจริงจัง โดยเฉพาะคุณยายหมอ
“เอาเป็นว่าวันนี้เราคงไม่ต้องออกไปสำรวจแล้วนะ เปลี่ยนเป็นพรุ่งนี้เช้าล่ะกัน เดี๋ยวก็จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว งั้นพวกเราแยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะนะ เครียดกันมาสักพักแล้วนี่ ปล่อยให้หมอขวัญได้พักต่ออีกสักหน่อย”
“คะ....ว่
