King of Engineering [5]
1205 คำ
กริ๊งงง...กริ๊งงง...กริ๊งงง
"อื้มมม"
กริ๊งงง...กริ๊งงง...ติ๊ด!
เสียงนาฬิกาปลุกดังทำให้ฉันต้องควานหามันเพื่อปิด เพราะมันดังมาก
"หาววว กี่โมงแล้วเนี่ย"
เมื่อดูว่าตอนนี้ 9 โมงเเล้วก็ทำให้ฉันตื่นทันที ถึงแม้ว่าอยากจะนอนต่อก็เถอะ เพราะฉันมีสิ่งที่ต้องทำน่ะสิ ฉันนั่งอ่านสูตรต่างๆ ของขนมที่จะทำ เพราะฉันก็เคยทำมาหลายครั้งเพราะเป็นคนที่ชอบมาก ถึงขนาดมีเตาอบไว้ในคอนโดไงล่ะ คิคิคิ ถึงแม้ว่าจะทำอาหารไม่เก่ง แต่ขนมนี่ฉันรับประกันความอร่อยเลยล่ะ จากนั้นจึงลงมือทำอย่างตั้งใจ
เวลาผ่านไปเนิ่นนานในที่สุดขนมของฉันก็จะออกมาจากเตาอบสักที มันต้องน่าอร่อยแน่ๆ เพราะเค้กเนยเป็นคนทำ ^.^
ติ๊ง!
ตอนนี้ก็ถือเวลาเอาขนมออกมาจากเตาแล้วล่ะ
"ว้าวว น่ากินจัง ต้องอย่างนี้สิ ^_^"
ฉันมองผลงานของตัวเองที่มันทั้งหอมและสวยงาม เป็นคุ้กกี้รสช็อกโกแลตนั่นเอง ก่อนที่จะรีบจัดขนมใส่กล่องเพื่อที่จะออกไปข้างนอก
วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเอาขนมที่ทำเองมาให้รุ่นพี่ซีไนน์ เพราะคิดว่ายังไงเขาก็ต้องอยู่ที่มอแน่ๆ แต่ฉันจะเจอหรือเปล่าก็ไม่รู้และวันนี้ฉันก็ไม่มีเรียนด้วย ^_^
ฉันมาที่มอคนเดียวเพราะไม่อยากรบกวนเพื่อนมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วยมีหวังฉันคงโดนพวกนั้นด่าแน่ๆ เลย
"วันนี้รุ่นพี่จะอยู่ในห้องสมุดหรือเปล่านะ" ฉันแอบมองจากข้างนอกก็ไม่มีหรือว่ารุ่นพี่จะยังไม่เข้ามา
"งั้นนั่งรอที่นี่ก่อนก็ได้แฮะ"
ฉันนั่งกดโทรศัพท์ดูนั่นนี่อยู่ที่หน้าห้องสมุด เพราะห้องสมุดนี้ไม่อนุญาตให้เอาของกินเข้าไปน่ะสิ ก็เลยต้องนั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าห้อง
หมับ!
"อ๊ะ! "
อยู่ๆ ก็มีมือปริศนามาวางที่ไหร่ฉันทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นพี่ซีเนียร์กับเพื่อนของเขานั่นเอง
"สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ สวัสดีค่ะพี่ๆ ^_^"
"จ๊ะ"
ที่จริงฉันก็รู้จักเพื่อนๆ พี่ซีเนียร์อยู่แล้ว เพราะก็อยู่วิศวะเหมือนกัน แต่จะมีคนหนึ่งที่ชอบทำหน้านิ่งเหมือนพี่ซีไนน์ก็คงจะเป็นพี่รามนั่นแหละ ที่ฉันกลัวมากที่สุดด้วยเพราะใบหน้านิ่ง ดุดันของเขาด้วยมั้งและนั่นทำให้ฉันไม่กล้าแท้แต่จะมองหน้าเลยแหละ
"วันนี้ไม่มีเรียนเหรอเรา? "
"ไม่มีค่ะ ^_^"
"แล้วมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"
"เอ่อ...คือว่า..."
"นี่อะไรเหรอจ๊ะน้องเค้กเนย? "
"อ่อ ขนมน่ะค่ะพอดีเค้กจะเอามาให้เพื่อน ^_^"
"อ่อจ๊ะ"
"งั้นพวกพี่ไปก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน ^_^"
"ค่ะ ^_^"
ฟู่ ~~
"เกือบไปแล้วเค้กเนย"
ฉันมองทั้งสามเดินออกไป ก่อนจะนั่งอยู่ที่เดิมแล้วคิดว่าทำไมฉันไม่เห็นพี่ซีไนน์เลยล่ะ ทั้งๆ ที่พี่ซีเนียร์ พี่รามก็อยู่ด้วยกัน เพราะทุกครั้งฉันจะเห็นพวกเขาสามคนไปไหนมาไหนด้วยกันไงล่ะ หรือว่าพี่ซีไนน์จะไม่ได้มาวันนี้
"แล้วขนมที่ฉันอุตส่าห์ตั้งใจทำล่ะ"
ฉันนั่งคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับ เพราะไม่มีวี่แววว่าพี่เขาจะมาเลยแล้วนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วด้วย อีกอย่างคือห้องสมุดก็แทบจะไม่มีคนแล้ว
"หมดกันสิ่งที่ทำมา"
เฮ้อออ ฉันถอนหายใจรอบที่ล้านครั้งแล้วมั้ง
"กรี๊ดดดด"
"รุ่นพี่นี่นา"
"@='*$#/+"
พอฉันจะกลับก็เจอกับพี่ซีไนน์พอดีเลย ถึงว่าเมื่อกี้ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาแต่ไกลเลย ^_^
"รุ่นพี่คะ ^_^"
"เธอ? "
"จำเค้กเนยได้ด้วย ^_^" ฉันยิ้มให้กับร่างสูงตรงหน้า ก่อนที่จะมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าคนที่อยู่แถวนี้เริ่มมองมาที่ฉันแล้วตอนนี้คนพวกนั้นก็กำลังนินทาฉันอยู่แน่ๆ แต่ใครสนกันล่ะ ^_^
".......? "
"เอ่อ...เค้กทำขนมมาให้ค่ะ ^_^" ฉันยื่นขนมที่ทำมาเมื่อเช้าให้กับร่างสูงที่ยังคงทำหน้านิ่งใส่ฉันอยู่พร้อมกับมองฉันกล่องขนมที่ฉันยื่นให้
ตึก...ตึก...ตึก
"รุ่นพี่! "
ฉันตะโกนเรียกร่างสูงเมื่อเขาเดินเลี่ยงออกมาอีกทั้งยังไม่รับของฉันอีก ฉันจึงรีบไปดักหน้าเขาอย่างรวดเร็ว
"หึ กล้ามากเลยนะยัยนั่นอ่ะ"
"ใช่ๆ แกดูสิ รุ่นพี่เดินหนีแล้วยังวิ่งไล่ตามอีก"
"=,_/@$*#"
เสียงซุบซิบเริ่มดังมากขึ้น แต่ฉันก็ยังคงไม่สนใจ ทำไมละก็แค่ทำขนมมาให้คนที่แอบชอบมันผิดมากหรือไงกัน
"เค้กทำขนมมาให้นะคะ ช่วยรับไว้ด้วยค่ะรุ่นพี่ ^_^"
"ทำไมฉันต้องรับ? "
"ก็เพราะว่าเค้กเนยคนนี้ตั้งใจทำให้รุ่นพี่ไงคะ ^_^"
"หึ..."
"นะค่าาา" ฉันไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำไมต้องทำตัวอ้อนขนาดนี้ รุ่นพี่เป็นคนแรกเลยนะ นอกจากคนสนิทฉันก็ไม่ทำตัวแบบนี้หรอก >_อีกด้านหนึ่ง
ร่างสูงผู้มีใบหน้านิ่ง แต่ก็ทำให้ผู้หญิงหลงเสน่ห์และแอบปลื้มผู้ชายคนนี้ ที่เป็นคนดังและฮอตที่สุดในมอ เจ้าของฉายาราชาแห่งวิศวะ ที่ได้กลุ่มบรรดาแฟนคลับตั้งให้
ร่างสูงยืนนิ่งมองกล่องขนมในมือพลางทำหน้าที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดนั้นได้
"หึ"
ก่อนที่จะเดินถือออกไปท่ามกลางบรรดาคนที่อยู่แถวนั้นที่มองมาทางเขาเพราะอยากจะรู้ว่าเขาจะทำยังไงกับกล่องๆ นั้นที่ผู้หญิงคนนั้นให้มา แต่ผิดคาดเมื่อเห็นว่าเขาถือมันไปด้วย....
"ฉันว่านะเขาต้องเอาไปทิ้งแน่เลย"
"ฉันก็ว่างั้นแหละ ยัยนั่นก็นะ! "
"รุ่นพี่ไม่ชอบอะไรแบบนี้หรอก"
"*/$*@$! ," เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อร่างสูงเดินออกไปจากตรงนั้น.....
- ผู้เขียน
