King of Engineering [3]

1192 คำ
วันนี้เป็นวันหยุดที่แสนน่าเบื่อมาก เพราะยัยนานาน่ะสิชวนฉันมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุด แล้วคิดว่าฉันชอบหรือไง ส่วนยัยจีนี่ก็ไปเที่ยวกับครอบครัว "ทำไมแกต้องชวนฉันมาด้วยเนี่ย" "แกจะได้มาอ่านเป็นเพื่อนฉันไง" "แต่ฉันอยากอยู่ห้องมากกว่าอ่ะ" "อยู่ห้องแกก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี" "เฮ้อออ น่าเบื่อ" "ไปนั่งกันเถอะ" ฉันจึงเดินตามยัยนานาไปอย่างช่วยไม่ได้ ยัยนี่เรียนเก่งแล้วยังจะขยันอ่านหนังสืออยู่อีก "งั้นเดี๋ยวฉันไปหาหนังสืออื่นอ่านดีกว่า ^_^" "ตามใจ" ฉันจึงเดินไปที่ชั้นนิตยสารต่างๆ ส่วนหนังสือวิชาการน่ะเหรอ ตัดไปได้เลย ฉันจึงยืนไล่ดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่มุมหนึ่ง "รุ่นพี่นี่นา >__เอาแล้วล่ะยิ่งเข้าใกล้รุ่นพี่มากเท่าไหร่ ใจฉันยิ่งเต้นเร็วมากเท่านั้น "สวัสดีค่ะรุ่นพี่ ^_^" "......." แป๋ว! เงียบใส่ฉันอีก คิดว่าเค้กเนยจะหยุดแค่นี้งั้นเหรอ นี่แค่ทักทายหรอกนะ "ฉันชื่อเค้กเนยค่ะ เป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่ที่พี่เคยช่วยฉันไว้ไงคะ ^_^" "......? " คงจำฉันไม่ได้สินะ "เอ่อ...ไม่คิดเลยนะคะว่าวันหยุดพี่จะมาที่ห้องสมุด ^_^" "ไนน์ทำอะไรอยู่น่ะ" "เอ๋..." เสียงเรียกรุ่นพี่จากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่ซีเนียร์นั่นเอง เข้าทางฉันล่ะ! "เอ้า! เค้กเนย" "สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ ^_^" "เป็นไงเราทำไมมาอยู่ที่นี่ได้" "พอดีเค้กมาอ่านหนังสือน่ะค่ะ >_โดนซะเเล้วเรา "แล้วพี่ล่ะค่ะ" ฉันถามออกไปเพื่อกลบเกลื่อนพลางเหลือบไปมองร่างสูงที่กำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ >_กรี๊ดดด รุ่นพี่ตอบฉันด้วยแหละ ฉันอุตส่าห์คีพลุคตั้งนาน (ไรท์: นี่คีพลุคแล้วจริงๆ?) ฉันเดินไปนั่งที่เดิมพร้อมกับยิ้มไปด้วยความสุข คนอะไรยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งดูหล่อแล้วก็เท่อีก >____เตรียมใจไว้เลยนะคะรุ่นพี่.... ........................ "แล้วเราจะไปไหนกันต่อหรือว่าจะกลับกันเลย" ฉันถามนานาออกไปเพราะตอนนี้เราก็ออกมาจากห้องสมุดแล้ว และรุ่นพี่ก็กลับไปก่อนหน้าฉันแล้ว มันก็เลยทำให้ฉันเบื่อน่ะสิ ก็เลยชวนนานาออกมาข้างนอกแทน "แล้วเธออยากไปไหนล่ะ" "อืมมม หาอะไรกินดีมั้ย ^_^" "เอางั้นก็ได้แล้วค่อยกลับห้องกัน" "อื้ม ^_^" ......................... @Cofee Cafe "อร่อย ^_^" "นี่ไม่คิดจะกินอย่างอื่นเลย? " "ก็ฉันชอบสตอเบอรี่นี่นา ^_^" " ^_^" "เธอยิ้มแล้วดูน่ารักดีนะ ยิ้มบ่อยๆ สินานา" "ถ้าเรื่องไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกดีฉันก็ยิ้มตลอดแหละ" "งั้นตอนนี้เธอก็รู้สึกดีน่ะสิ ^_^" "เพราะฉันชอบช็อกโกแลตน่ะสิ" "เหอะ! " "ล้อเล่นน่าา ^_^" "เธอนี่นะ แล้วกินนี่เสร็จกลับเลยใช่มั้ย? " "กลับกันเลยก็ได้ เธอไม่มีทำธุระที่ไหน? " "คนอย่างเค้กเนยนี่นะมีธุระ" "......" "กลับกันเลยดีกว่า วันนี้ฉันอยากนอนจะแย่" ฉันกับนานาก็นั่งคุยกันเรื่องทั่วไปก่อนที่เราจะกลับคอนโด และตอนนี้เราก็แยกย้ายกันไปที่ห้อง ที่จริงแล้วฉันกับนานาอยู่คอนโดเดียวกันก็จริงแต่เราอยู่คนละห้องไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน อีกอย่างคือฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่าน่ะสิและทุกวันก็ชอบไปกินข้าวที่ห้องนานา เพราะยัยนั่นทำอาหารอร่อยมาก ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึงเลย "เอาล่ะ เริ่มทำงานได้แล้วเค้กเนย" พอมาถึงห้องฉันก็เอางานออกมาทำทันที เพราะพรุ่งนี้มีส่ง ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด "ฮัลโหลค่ะแม่" (อยู่ไหนลูก) "เค้กอยู่ห้องค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ ^_^" (แม่แค่โทรหาเฉยๆ น่ะ กินข้าวหรือยัง) "ยังค่ะ เดี๋ยวค่อยไปกินที่ห้องนานาค่ะ" (เรานี่ก็หัดทำอาหารเองบ้างสิ ไม่ใช่ทำแต่ขนม) "เค้กทำเป็นนะ แต่กลัวว่าจะกินไม่ได้น่ะสิคะ" (เฮ้อออ ลูกคนนี้นี่) "คิคิคิ" (แล้วตอนนี้ลูกทำอะไรอยู่หืม) "กำลังจะทำงานน่ะค่ะ" (เอ้างั้นเหรอจ๊ะ งั้นแม่วางแล้วนะลูก) "ค่าา คิดถึงพ่อกับแม่นะคะ" (จ๊า แม่กับพ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน) "^_^" (ถ้าว่างๆ แม่จะขึ้นไปหานะลูก) "ค่ะ ^_^" (จ๊าา) หลังจากวางสายเสร็จฉันก็นั่งทำงานตัวเองต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนเย็นแล้วและตอนนี้เค้กเนยก็หิวมากแล้วด้วย คงต้องไปอาศัยนานาอีกตามเคย คิคิคิ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม