รถสัญชาติเยอรมันแล่นผ่านซุ้มประตูเหล็กทึบของวังธุวานนท์ สถานที่ซึ่งเมื่อสักพักใหญ่เขาบอกกับเธอให้เรียกว่าบ้าน
ที่นี่คือบ้านของเขา แต่ต่อจากนี้จะเป็นบ้านของเธอด้วยอย่างนั้นหรือ…
นัยน์ตาหวานบอบช้ำเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้มาหมาดๆ ช้อนขึ้นมองตึกสีครีมงาช้างเมื่อรถของผู้เป็นหนึ่งในเจ้าของเคลื่อนมาหยุดลงตรงมุกกลางตำหนักใหญ่ปลูกสร้างสไตล์โคโรเนียล
ไฟจากด้านในถูกเปิดสว่างพร้อมกับประตูทางเข้ากึ่งกลางอาคารที่เปิดต้อนรับ มีนางข้าหลวงในชุดเสื้อสีขาวกระโปรงสีกรมอายุราวสามสิบคนหนึ่งเดินออกมาและกำลังอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูรถให้เจ้านาย แต่ราชนิกุลหนุ่มเป็นคนเปิดลงมาเองเสียก่อน
ธนาธิปหยุดสั่งความกับอีกฝ่ายครู่ใหญ่ หลังจากนั้นผู้มารอรับใช้จะค้อมตัวเดินกลับเข้าไปในตัวตึก ชายหนุ่มหันกลับไปเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งด้านข้างคนขับ กุลญาดามองคนตัวโตกว่าที่โน้มตัวลงมาหา ความเจ็บบนข้อเท้าที่แล่นขึ้นมาพร้อมกันนั้
