บทที่ 13
ในที่สุดก็ต้องเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา แล้วก็เหมือนถูกดูดเข้าไปในขุมนรกขุมที่ลึกที่สุด หล่อนหวาดกลัว ขวัญผวา แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกแล้ว เพราะหากหล่อนอยากทดแทนบุญคุณของอังเดรที่เลี้ยงดูมา หล่อนก็จำเป็นต้องเดินทางนี้
“ขวัญต้องช่วยพ่อนะ ต้องช่วยพ่อด้วยนะ”
“ขวัญจะพยายามค่ะพ่อ”
“ไม่ใช่แค่พยายามยายขวัญ แต่แกต้องทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อได้รับการประกันตัว”
“ขอขวัญคิดหาทางก่อนได้ไหมคะพ่อ”
“ทางออกมีแค่ทางเดียวเท่านั้นขวัญชีวา นั่นก็คือ...ทำให้วินซ์ เอเมอร์ตันหลงแกจนโงหัวไม่ขึ้น แกต้องทำให้ได้นะถ้ารักพ่อ”
“แต่ว่าขวัญ...”
“ถ้าอยากตอบแทนบุญคุณที่พ่อเลี้ยงแกมา ก็จงทำตามที่พ่อสั่ง เพราะในโลกนี้ไม่มีใครจะงัดข้อกับไอ้คอร์เนลได้เท่ากับวินซ์ เอเมอร์ตันอีกแล้ว”
คำพูดของอังเดรที่เต็มไปด้วยความบีบบังคับยังลอยวนอยู่ในหูของหล่อนตลอดเวลา บุญคุณที่ต้องทดแทนทำไมมันต้องแลกด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงด
