บทที่ 10
ขณะที่วินซ์กับขวัญชีวากำลังมุ่งหน้ากลับสู่คฤหาสน์เอเมอร์ตันอยู่นั้น ทิมเองก็พึ่งจะวางสายจากลูกน้องของตัวเอง รอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏอยู่บนใบหน้ายามที่อยู่ต่อหน้าวินซ์ เอเมอร์ตันผุดพรายขึ้นมาราวกับดอกเห็ด
“โง่ได้อีกนะวินซ์ เอเมอร์ตัน”
ดวงตาสีฟ้าจัดของทิม สเป็คเตอร์เต็มไปด้วยความสะใจ เมื่อนึกถึงแผนการที่ตัวเองกำลังกระทำอยู่ วินซ์เชื่อใจเขายิ่งกว่าเชื่อบุพการีที่ล่วงลับไปแล้วของตัวเองเสียอีก ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ไม่ว่าเขาจะแนะนำสิ่งไหน วินซ์ไม่เคยปฏิเสธ และที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าวินซ์เชื่อมั่นมาเสมอว่าเขาคือเพื่อนรักเพื่อนตายของน้องชายตัวเอง ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วเขานี่แหละยิ่งกว่าเพื่อนเลวของแซนด์ เอเมอร์ตันเสียอีก
“อีกไม่นานแกได้ลงไปเยี่ยมน้องชายในยมโลกแน่”
เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสะใจดังกระหึ่มขึ้นลั่นห้อง รอยยิ้มชั่วร้ายระบายเต็มใบหน้าคมสัน เขาจะไม่มีทางปล่อยให้พวกเอเมอร์ต
