ขวัญชีวาที่กำลังนั่งเศร้าสร้อยอยู่บนเตียงเล็กๆ ภายในห้องคับแคบของเรือนคนใช้ตกสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ บานประตูหน้าห้องพักก็ถูกกระแทกเข้ามาแรงๆ พร้อมๆ กับการปรากฏกายของวินซ์ เอเมอร์ตันผู้ชายใจดำที่หล่อนโหยหาทุกวินาที
“วินซ์...”
เมื่อยามลืมตัวหล่อนจะเผลอเรียกเขาแบบสนิทสนมอย่างนี้เสียทุกครั้ง ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ควร ไม่มีสิทธิ์แต่ก็ห้ามไม่ได้สักที
คนถูกเรียกไม่ตอบแต่เลือกที่จะก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าหล่อน เขาใช้ส้นเท้าดันประตูให้ปิดสนิทลงและกวาดมองไปรอบๆ กายหล่อนอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าหล่อนนิ่ง
“ที่นี่... ก็เหมาะสมกับผู้หญิงแบบคุณดีนะ” เขาเยาะ ขณะที่สายตากวาดมองขึ้นๆ ลงๆ ไปทั่วทั้งเนื้อตัวของหล่อนอย่างไร้มารยาท
ขวัญชีวาทั้งเจ็บทั้งอายและก็เลือกที่จะโต้ตอบเขาออกไป “ใช่ค่ะ... เล็กๆ แคบๆ แบบนี้แหละเหมาะกับอีตัวที่ถูกปลดระวางแล้วแบบขวัญที่สุด...”
หญิงสาวเชิดหน้าและหันหนีจึงไม่ทันได้เห็นส
