เป็นครั้งแรกที่สมองของวินซ์ไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า แต่กลับไปจดจ่ออยู่กับแม่สาวน้อยที่มีนามว่าขวัญชีวา ซีร์ยานอฟ ผู้หญิงที่ทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว ชายหนุ่มกระแทกลมหายใจออกมาซ้ำๆ กันเป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้งกับความหงุดหงิดอัดอั้นที่โหมกระพืออยู่ภายในอก แต่ไม่ว่าจะทำยังไง ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถแกะภาพแม่นั่นออกจากหัวได้สำเร็จ ภาพที่หล่อนระทดระทวยอยู่บนเตียง เสียงร้องครางยามที่เขาฝังลึกเข้าไปในภายกายสาว ทุกอย่างมันผลักดันให้เขาก้าวเข้าไปใกล้ทะเลแห่งความคลั่งทุกขณะ
ไม่สามารถควบคุมได้ ไม่สามารถต้านทานได้
บ้าชะมัด ไอ้ความรู้สึกพวกนี้มันไม่เคยมีโอกาสเหยียบย่างเข้ามาใกล้เขาเลยนี่น่า แต่ตอนนี้ วินาทีนี้มันแทบจะรุกประชิดถึงเนื้อหัวใจของเขาเสียแล้ว โหยหา หิวกระหาย และไม่รู้จักอิ่มเอม ขวัญชีวาสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ให้กับเขามากมายนัก
“เลิกประชุมแค่นี้ ผมมีธุระ”
ในที่สุดก็ไม่สา
