“ตอนแรกแม่ก็โกรธคุณย่าของลูกนะที่กล่าวหาว่าแม่มีชู้ แต่เมื่อเวลามันผ่านไปแล้วคุณพ่อของลูกก็ไม่เคยทอดทิ้งเรา เขาส่งเสียเลี้ยงดูเราสองคนมาตลอดแต่เป็นแม่เองที่นำเงินจำนวนนั้นไปบริจาค ไม่เคยทำมาใช้เลยสักครั้ง มันก็เท่ากับว่าแม่ตัดพวกเขาออกไปจากชีวิตไปในที แต่พอแม่เห็นรูปของคุณย่าที่คุณฌองส์นำมาให้แม่ดู แม่ก็อดที่จะสงสารคุณย่าไม่ได้ ที่สำคัญที่สุดแม่ก็อยากได้ยินคำขอโทษจากคุณย่าด้วย”
คำพูดทุกคำที่ไหลผ่านปากของคาร่าคือความจริงและเป็นความรู้สึกนึกคิดของนางที่มีมาตลอดหลายสิบปี แล้วเพียงคำพูดของมารดาก็ทำให้ริคคาร์โด้เข้าใจทุกอย่าง
“ผมไม่ขัดข้องนะครับถ้าเราจะไปหาคุณย่า” คนเป็นลูกพูด “คุณแม่เป็นผู้ถูกกระทำมาตลอด ถูกใส่ร้ายโดยที่ไม่มีโอกาสได้พูดแก้ต่าง การที่คุณย่าสำนึกผิดมันก็เท่ากับว่า เรื่องที่คุณแม่มีชู้ไม่ใช่เรื่องจริง”
“ริคไม่ว่าแม่นะลูก ริคไม่คิดว่าแม่ให้อภัยคุณย่าง่ายไปใช่ไหม”
“การให้อภัย
