หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
รถลีมูซีนที่จอดอยู่หน้าบ้านของมารดาทำให้ริคคาร์โด้เลิกคิ้วด้วยความสงสัยว่าเป็นรถยนต์ของใคร จะว่าเป็นของเพื่อนมารดาก็ไม่จะใช่เพราะราคาของรถคันนี้สูงมากทีเดียว กระเป๋าไม่หนักซื้อไม่ได้แน่นอน เขาละความสงสัยนั้นทิ้งไป ก้าวเดินเข้าไปในบ้านเพื่อพบคาร่าที่โทรศัพท์เรียกเขาให้มาหาที่บ้าน
พอก้าวเข้าไปในบ้านริคคาร์โด้ก็พบกับชายสามคนนั่งคุยกับมารดาตรงห้องรับแขก ชายทั้งสามหันมามองเขาเป็นตาเดียว ก่อนที่พวกเขาจะลุกขึ้นยืนแล้วโค้งศีรษะเล็กน้อยเป็นการทักทาย
“มาแล้วเหรอริค มานั่งข้างๆ แม่นี่” คาร่าบอกลูกชายที่ทำตามอย่างว่าง่าย
“แม่มีแขกหรือครับ” ริคคาร์โด้ถาม
“ก็ไม่เชิงแขกหรอกลูก” นางตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ “แล้วพวกเขาก็จะกลับพอดี”
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับมาดาม แล้วผมหวังวังผมจะได้รับความร่วมมือจากมาดามนะครับ”
ฌองส์ชายสูงวัยวัยห้าสิบเจ็ดปีพูดขึ้น ขณะที่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน
