แม่เฒ่าหนานหรือป้าหนานยิ้มอย่างดีใจถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “จริงเหรอเหมยจู จะให้ป้าทำงานด้วยจริงๆ ใช่ไหม”
“จริงสิคะ ฉันจะโกหกป้าทำไม แต่ค่าจ้างอาจจะไม่สูงเท่าในอำเภอนะ แม่และพี่สะใภ้รองเพิ่งจะเริ่มกิจการตัดเย็บเสื้อผ้าส่งขายในอำเภอได้ไม่นาน เงินเดือนอาจจะยังไม่ถึงยี่สิบหยวนนะคะ” แม้ว่าตัดผ้าเหมือนจะง่ายในความรู้สึกเธอคิดว่ายาก เพราะพลาดไม่ได้เลย พลาดนิดเดียวคือเสียหายทันที
“ได้สิ ขอบใจมาก แค่สิบหยวนป้าก็เอาแล้วไม่ต้องถึงยี่สิบหยวนหรอก ขอบใจมากนะเหมยจู ขอบใจที่ให้งานป้าทำ ป้าจะช่วยอาหนานหาเงิน” แค่สิบหยวนเธอก็เอาแล้ว ไม่ต้องถึงยี่สิบหยวนหรอก
ชาวบ้านคอยฟังด้วยความสนใจ มีทั้งอิจฉาและดีใจไปกับป้าหนานด้วย ครอบครัวนี้อยู่กันเพียงสองคนแม่ลูกเท่านั้น ลูกชายคนเดียวอายุยี่สิบกว่าแล้ว ยังไม่ได้แต่งงานเพียงเพราะบ้านหนานนั้นจน ไม่มีหญิงสาวคนใดอยากจะแต่งงานด้วย
“เหอะ! ทำมาเป็นพูดดี จะมีเงินจ้างหรือเ
