ตอนที่ 10. ตอน วิวาห์จำเป็น/1
939 คำ
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ”
คำแก้ตัวของเขาทำให้อรอินทร์โมโหมาก หญิงสาวรู้ดีว่าเพราะฤทธิ์ยาแก้แพ้ที่กินเข้าไป ทำให้เธอหลับไป แล้วเขาก็ฉวยโอกาสรังแกเธอตอนไม่มีสติ เขาเลวจนไม่น่าให้อภัย
“ฉันจะแจ้งความจับคุณเข้าคุก”
อรอินทร์มองหาโทรศัพท์ ก่อนจะพบว่าวางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียง หญิงสาวรีบหยิบมาหมายจะกดโทรเรียกคนให้มาช่วยเหลือเธอ
“ใจเย็นๆ ก่อนคุณอร ฟังผมอธิบายก่อน”
จอมทัพรีบเข้าไปห้ามหญิงสาวไว้ ไม่ให้กดโทรศัพท์ แต่เธอไม่ยอมจึงต้องยื้อยุดกัน เขาโถมตัวเข้าทับร่างงามกดข้อมือเธอไว้แล้วแย่งโทรศัพท์มาโยนทิ้ง
“ปล่อยฉันนะอิตาบ้า ฉันจะเรียกคนมาซ้อมคุณให้น่วม จะจับคุณส่งตำรวจ”
อรอินทร์ดิ้นรนขัดขืน แต่ถูกอีกฝ่ายจับกดไว้ ตัวหนาหนักของเขาทาบทับร่างนุ่มของเธอทั้งตัว แทบแบนเป็นกล้วยปิ้ง
“อยากเป็นข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์หรือไง ออ อยากให้คนนินทาว่าสวยจนโดนข่มขืนสิท่า”
จอมทัพยื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าแดงจัดของอรอินทร์ เขาจำเป็นต้องข่มขู่เธอไว้ก่อน ที่เธอจะทำให้ทั้งเขาและเธอเสียชื่อเสียง มันไม่สนุกแน่หากเขาโดนจับข้อหากระทำชำเราลูกสาวของพ่อเลี้ยงอินทร และเธอก็จะโดนสังคมนินทา มันต้องมีทางออกสิ
“คนเลว คุณวางแผนชั่วไว้ใช่ไหม”
อรอินทร์ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ก็คิดไปไกลว่า จอมทัพอาจจะวางแผนเพื่อแบล็คเมลเธอ เขาเป็นผู้ชายย่อมจะไม่เสียหายอะไร ตัวเธอสิหากมีใครรู้เรื่องนี้ อาจจะทำให้พ่อเลี้ยงอินทรถูกคนในสังคมนินทาว่าร้าย
“คุณคิดว่าผมวางแผนอะไรไว้” จอมทัพนิ่วหน้า เมื่อได้ยินคำกล่าวหา
“หึ ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำอะไรโดยไม่หวังผล” อรอินทร์จ้องหน้าเขาอย่างเกลียดชัง
“หวังผลอะไร” ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งตึงขึ้น จ้องหน้าเธอเขม็ง
อรอินทร์ยิ้มหยัน มองหน้าอีกฝ่ายด้วยแววตาดูแคลน ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“เขามีแต่ลูกหนี้สาวๆ เอาตัวเข้าแลกเพื่อขัดดอก นี่คุณเป็นผู้ชายแท้ๆ กลับมาใช้ลูกไม้นี้กับฉัน”
คำพูดนั้นทำให้คนได้ยินถึงกับตาลุกวาบด้วยความโมโห
“นี่คุณคิดว่าผมเอาตัวมาขัดดอกคุณ”
“หรือไม่จริงล่ะ ฉันเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ของตระกูลเกียรติก้องหล้า ลูกหนี้อย่างคุณจะอยู่หรือตาย มันก็อยู่ที่ความเมตตาของฉัน อย่าคิดว่าการที่ฉวยโอกาสทำแบบนี้กับฉัน แล้วฉันจะยอมยกหนี้ให้ เพื่อแลกกับชื่อเสียงนะ”
อรอินทร์จ้องหน้าลูกหนี้หนุ่มด้วยสายตาหมื่นแคลน เยาะหยันเขาให้ต้อยต่ำ ให้สมกับการกระทำเลวร้ายที่เขาทำไว้กับเธอ หากต้องแลกกับชื่อเสียงของเธอ อีกฝ่ายต้องต้องแลกกับความล่มจมของตระกูลของเขาเช่นกัน จึงจะสาสม
“คุณอร มันจะดูถูกกันมากไปแล้วนะ”
จอมทัพโกรธจนลมออกหู เขาบีบข้อมือน้อยไว้แน่นจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ร่างงามดิ้นรนผลักไสเขาให้ออกห่าง นั่นทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งแรง อยากสั่งสอนคนปากดีให้รู้สำนึก
“มันเป็นความจริง ลูกหนี้อย่างคุณ มันก็แค่เศษสวะในสายตาเจ้าหนี้อย่างฉัน เตรียมตัวขึ้นศาลในฐานะบุคคลล้มละลายได้เลย ฉันจะทำให้คุณกับครอบครัวไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน ปล่อยฉันนะ ถ้ายังอยากให้ฉันเมตตาลูกหนี้อย่างคุณ”
อรอินทร์จัดหนักอีกชุดใหญ่ โดยไม่รู้ว่า นั่นยิ่งกระตุ้นให้คนฟังหลุดจากการควบคุมอารมณ์ตัวเอง
“ไหนๆ ก็จะโดนเจ้าหนี้ใจร้ายอย่างคุณทวงหนี้แล้ว ผมก็ขอเพิ่มหนี้ให้คุณอีกเล็กน้อย หากจะเป็นหนี้แล้ว ก็ขอเป็นหนี้รักเถิดนะคนสวย”
จอมทัพยื่นหน้าเข้าไปหา แล้วประกบปากบดขยี้ริมฝีปากร้ายๆ นั้น ให้หยุดพ่นคำพูดทำลายหัวใจของเขาเสียที
อรอินทร์ดิ้นรนขัดขืนสุดแรง แต่ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอหลุดรอดเงื้อมมือ ริมฝีปากร้อนผ่าวบดขยี้อย่างดุดันจนเธอหายใจไม่ทัน แทบสิ้นแรง เนื้อตัวอ่อนระทวยจากการจู่โจมโดยไมได้ตั้งตัวนั้น
จอมทัพตะโบมจูบหญิงสาวด้วยความโมโห จนเวลาผ่านไปอารมณ์ของเขาค่อยสงบลง รสจูบจึงแปรเปลี่ยนมาอ่อนโยนลง ความหวานของเธอทำให้เขาไม่กล้าทำอะไรรุนแรงมากกว่า ไล่ต้อนคนปากร้ายให้ศิโรราบ หญิงสาวหยุดดิ้นรนขัดขืน เคลิ้มไหวไปตามแรงยั่วเย้าที่เขากำลังล่อหลอกให้หลงเคลิ้มตาม
สองหนุ่มสาวต่างตกอยู่ในห้วงเสน่หา จนไม่รู้ว่าประตูห้องที่ลืมปิดล็อกไว้เมื่อคืน ถูกเปิดออกกว้าง พร้อมกับร่างของพ่อเลี้ยงอินทรและเจนจิราได้เดินเข้ามาภายใน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”
เสียงตวาดของพ่อเลี้ยงอินทร ทำให้สองหนุ่มสาวหลุดจากภวังค์ต้องห้าม ผละห่างจากกันอย่างตกใจ
“พ่อเลี้ยง/ คุณพ่อ!”
จอมทัพกับอรอินทร์หน้าซีดนิ่งเงียบทั้งคู่ เมื่อถูกสายตาเข้มจัดของพ่อเลี้ยงอินทร จ้องมองมาด้วยความโมโหแกมผิดหวัง ที่เห็นลูกสาวคนเดียวกำลังกอดจูบกับผู้ชายบนเตียงนอน ในห้องรโหฐานแบบนี้ คนเป็นพ่อทั้งเสียใจจุกแน่นในอกแทบยืนไม่อยู่
“บอกพ่อมา ทำไมถึงทำตัวแบบนี้ยายอร”
“คุณพ่อ... อร อร”
- ผู้เขียน
