ตอนที่ 9. ตอน ในค่ำคืนที่สายฝนกระหน่ำ/3
972 คำ
กอดจูบลูบไล้ไปทั่วร่างนุ่มนิ่มขาวนวล ริมฝีปากครอบครองทรวงอกอวบงาม ดูดไล้เลีย จนเจ้าของครางเสียงแผ่วพร่าในคอแต่ไม่ตื่นขึ้นมาตอบสนอง ชายหนุ่มเลื่อนกายลงมาเชยชมกุหลาบสาว ดื่มด่ำความงดงามหอมหวานของเกสร จนน้ำหวานในกายของเธอหลั่งรินออกมา ตัวเขาเองก็ปวดร้าวจนแข็งขืนไปหมด
ทว่า... ความผิดชอบชั่วดีที่ยังพอมีเหลืออยู่
ทำให้เขาไม่ทำอะไรมากกว่าเสียดสีกายแกร่งกับดอกไม้งามเพียงภายนอก จนกระทั่งแตกพร่างหลั่งสายธารสวาทออกมา เขากอดร่างนุ่มเปลือยเปล่าไว้ในอ้อมแขนเวียนจูบริมฝีปากหวาน กอบกุมทรวงนุ่มไว้ในอุ้งมือหนา ก้มลงมาครอบครองความนุ่มหยุ่นนั้นไว้อย่างอดใจไม่ไหว เสียดสีตัวตนไปมาอีกหนแล้วจึงสงบลง ก่อนจะหลับใหลไปพร้อมกับความสุขสม โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่า ได้ถูกเขาล่วงเกินไปแล้ว
สายฝนยังคงตกลงมา ภายในห้องสองหนุ่มสาวนอนกอดก่ายกันในอ้อมแขน โดยไม่รู้เลยว่าวันพรุ่งนี้ ชีวิตของเขาทั้งสองจะเปลี่ยนแปลงไปชั่วนิรันดร์
เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อเลี้ยงอินทรได้เดินทางมาที่รีสอร์ตตั้งแต่เช้า หลังจากได้รับแจ้งว่าเกิดพายุทำให้ต้นไม้หักโค่น และไฟฟ้าดับ โชคดีที่ไม่เกิดอันตรายกับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการ
“เมื่อคืนลมแรงมากค่ะพ่อเลี้ยง มีต้นไม้ที่เพิ่งลงไปไว้ในโซนด้านหลังหักโค่น ไฟก็ดับ โชคดีที่เรามีเครื่องสำรองไฟไว้ จึงไม่เกิดปัญหากับลูกค้าที่เข้ามาพัก”
เจนจิราพาพ่อเลี้ยงอินทร มาดูคนงานที่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่เสียหาย กิ่งไม้และต้นไม้ที่หักโค่นถูกลากไปกองรวมไว้รอรถมาขนไปทิ้ง ช่างซ่อมบำรุงกำลังจัดการกับสายไฟฟ้า และระบบไฟฟ้าที่ขัดข้อง
“นี่ก็จะแปดโมงแล้ว ยายอรยังไม่มาตรวจงานอีกรึ”
พ่อเลี้ยงอินทรถามถึงลูกสาว ปกติอรอินทร์ไม่เคยละเลยหน้าที่ ยิ่งเวลามีเหตุแบบนี้อรอินทร์จะมาดูแลด้วยตัวเอง
“คุณอรไม่สบายค่ะ เมื่อวานตัวรุมๆ ดูเหมือนจะอาการภูมิแพ้กำเริบด้วย ดิฉันเลยให้เธอนอนพัก คิดว่าตอนสายๆ จะไปปลุกเธอค่ะ” เจนจิราแก้ตัวแทนนายจ้างสาว
“นี่ก็สายแล้วนะ ปกติหกโมงเช้ายายอรก็ตื่นแล้ว ไม่รู้อาการหนักหรือเปล่า”
อรอินทร์ไม่ใช่คนนอนตื่นสายไร้ความรับผิดชอบ การยังไม่ตื่นอาจจะเพราะไม่สบายหนัก พ่อเลี้ยงอินทรรู้สึกเป็นห่วงลูกสาวขึ้นมา
“ฉันจะไปดูยายอรสักหน่อย นำทางไปสิคุณเจน”
“คุณอรพักอยู่ที่โซนวีไอพี ทางนี้ค่ะ”
เจนจิรารีบเดินนำทางไปยังห้องพักของอรอินทร์ เธอรีบมาต้อนรับพ่อเลี้ยงอินทร จึงไม่ได้ไปปลุกให้อรอินทร์ตื่นขึ้นมา เวลาสายขนาดนี้นายจ้างสาวของเธอคงตื่นนอนแล้ว บางทีอาจจะแต่งตัวเตรียมพร้อมแล้วก็ได้
//
แสงแดดในตอนเช้าไม่ได้สาดเข้ามาในห้องที่ปิดม่านทึบ แต่เสียงนกร้องและเสียงเครื่องจักรดังแว่วเข้ามา ทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาตื่นขึ้นมา
“อืม เช้าแล้วหรือเนี่ย”
จอมทัพงัวเงียตื่นขึ้น เขาขยับจะลุกแต่ต้องนิ่วหน้าเมื่อพบว่ามีร่างนุ่มนิ่มนอนซุกอกของเขาอยู่ ตัวเขาเองก็กอดร่างนั้นไว้ให้นอนหนุนแขน พอก้มลงไปมองก็พบดวงหน้าแสนหวานของอรอินทร์หลับตาพริ้มอยู่
“คุณอร...” ชายหนุ่มครางในคอ
ความทรงจำเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาวาบเข้ามาในหัว ริมฝีปากกระตุกยิ้มละมุน ขณะดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้างามของหญิงสาวด้วยแววตาอ่อนโยน เมื่อคืนเขาเผลอไผลล่วงเกินเธอไปโดยห้ามใจตัวเองไม่อยู่ แม้ไม่ได้ล่วงล้ำก้ำเกินจนเสียหาย แต่เนื้อนวลก็ถูกเขาประทับรอยตราไว้จนถ้วนทั่ว ไม่มีตรงไหนที่เขาไม่ได้สัมผัส ไม่มีตรงไหนที่ริมฝีปากและมือของเขาไม่ได้แตะต้อง เขาไม่โทษอะไร นอกจากโทษตัวเองที่หักห้ามใจไว้ไม่ได้
“คุณอร... ตื่นเถอะเช้าแล้ว”
จอมทัพก้มลงไปกระซิบเรียกข้างใบหูขาวนวล คนในอ้อมแขนขมวดคิ้วเล็กน้อย ส่งเสียงครางอืออาในคอ ก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ แววตายังง่วงงุนอย่างคนตื่นนอนใหม่
“อืม ฝันเหรอ ฝันถึงตาชีกอนี่ได้ยังไง”
อรอินทร์พึมพำแล้วหลับตาลง ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย นี่เธอฝันเห็นผู้ชายที่ตัวเองเกลียดขี้หน้าหรือไร ไม่หรอกเธอเกลียดเขาจะตายจะมาฝันถึงทำไม หญิงสาวคิดอย่างสับสน จนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกซ้ำอีกหน พร้อมกับลมหายใจร้อนผะผ่าวตรงแก้มนวล ทำให้เบิกตากว้างผุดลุกขึ้นอย่างตกใจ
“ว้าย! คุณจอมทัพ นี่คุณมานอนในห้องฉันได้ยังไง”
อรอินทร์กรีดร้องด้วยความตกใจ ผลักไสคนตัวโตจนหงายหลัง
“กรี๊ดดด คุณทำอะไรฉัน!”
ก่อนจะส่งเสียงกรี๊ดอีกรอบเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเนื้อตัวเปลือยเปล่า และเธอเองก็ไม่มีเสื้อผ้าติดตัว รีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างไม่ให้เขามอง พยายามนึกทวนความทรงจำ
“เมื่อคืนคุณฉวยโอกาสกับฉันใช่ไหม ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่ว”
“เมื่อคืนคุณตกใจเสียงฟ้าร้อง เข้ามากอดผมไว้เองจำไม่ได้เหรอ แล้วก็...”
จอมทัพหยุดคำพูดไว้แค่นั้น เมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าจะกรีดร้องอีกหน เขาลงมาจากเตียงรีบคว้ากางเกงมาสวม มองดูนาฬิกาบนผนังพบว่าเป็นเวลาเกือบแปดโมงเช้าแล้ว
- ผู้เขียน
