"เดี๋ยวนะ กลับมาเจอหนูอีกครั้ง งั้นแสดงว่าลุงก็คือ"
นัยน์ตาสีน้ำตาลกลมสวย ส่อประกายแห่งความหวัง
"เธอจำฉันไม่ได้เลยเหรอ เมรัย"
"หนูจำได้ แค่ยังไม่มั่นใจว่าใช่ลุงหรือเปล่า"
"ถ้าใช่ เธอจะยอมแต่งงาน มีลูกกับฉันไหม?"
ภายใต้ความสมหวัง ยังมีความครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน
"ตอบมาสิ เธอจะยอมมีลูกกับตาแก่ตัณหากลับคนนี้ไหม ฉันเฝ้ามองเธอมาตั้งแต่อนุบาล อาจจะดูโรคจิต แต่ฉันก็ปล่อยให้เด็กน้อยคนนั้นได้มีชีวิต อย่างที่ควรจะเป็นมาตั้งนานแล้ว ถึงตอนนี้ ฉันกล้าพูดได้เต็มปากว่าฉันขาดเธอไม่ได้ ฉันอยากให้เธอมาเป็นแม่ของลูก เธอพอจะอนุเคราะห์ให้ตาแก่บ้ากามคนนี้สมหวัง จะได้ไหม?"
สีหน้าและแววตาของชายหนุ่ม บ่งบอกถึงความมุ่งมั่น
ฝ่ามือหยาบใหญ่ไล่จับนิ้วเรียวของคนตัวเล็ก ให้อีกฝ่ายสัมผัสถึงความรู้สึกอยากมีลูก ซึ่งเธอก็เข้าใจเหตุและผลของผู้ชายคนนี้ ทว่าตัวเธอเองก็ต้องคิดให้ถี่ถ้วน เพราะการมีลูกไม่ใช่เรื่องเล็ก
