การเผชิญหน้าของดอกบัวขาวทั้งสองกินเวลามาจนช่วงเย็น กงอี้เหวินเลิกงงานกลับมาเปลี่ยนผ้าเสร็จก็เดินเข้าไปในสวนที่ภรรยาชอบไปนั่งอยู่ที่นั่น วันนี้เขากลับไวกว่าปกติเล็กน้อย ตั้งแต่แสดงตนว่าอยู่ฝ่ายองค์ชายรอง ขุนนางทั้งหลายที่มักจะมาชักชวนให้เขาเข้าพวกด้วยก็เงียบหายไป กลายเป็นว่าแทบจะไม่มีใครมาวุ่นวายกวนอกกวนใจเขาเลยแม้แต่คนเดียว ซึ่งมันทำให้เขาพึงพอใจมาก
“นี่ก็เย็นแล้ว แม่นางจางอี๋กลับจวนก่อนจะดีหรือไม่เจ้าคะ”อีเหวินที่เดินเข้าใกล้สวนถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียงภรรยาเอ่ยถึงชื่อของอดีตคนรักของตน ก่อนจะก้าวเข้าไปในศาลาที่ทั้งสองนั่งอยู่
“อี้เหวิน กลับมาแล้วหรือ เป็นอย่างไร ทำงานเหนื่อยหรือไม่ หน้าเจ้าซูบลงนะ ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าอย่าลืมกินอาหาร เห้อ บอกไม่เคยฟังเลยจริง ๆ”จางอี๋ประคองท้องอุ้ยอ้ายของตนเดินเข้าไปรับชายหนุ่มอย่างสนิทสนม ทิ้งให้ภรรยาตัวจริงอย่างอันเหม่ยได้แต่มองตามทั้งสองพูดคุยกัน
