การแต่งงานของลู่ชิงเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ ภายในไม่กี่วัน แต่คนที่ตามสอดรู้มีอยู่ไม่น้อย เรื่องตระกูลลู่ส่งบุตรสาวไปเป็นอนุขุนนางท่านอื่นจึงหลุดรอดออกไปให้ได้เป็นที่กล่าวถึงกันอยู่บ้าง
ส่วนเรื่องคดีความ หลังจากรู้ว่าทางตระกูลลู่ขอเจรจาให้ยอมความนางก็หยุดการดำเนินคดีของศาลไว้ก่อน ถึงจะตั้งใจสั่งสอนลู่ชิง แต่นางไม่เห็นประโยชน์อะไรหากเอาเรื่องจนถึงที่สุดแล้วนางรับโทษ สู้เรียกเอาทรัพย์สินของทางนั้นมาไม่ดีกว่าหรือ นางจะสบายกว่าถ้าเห็นเงินหีบใหญ่ หรือโฉนดที่ดินผืนงามวางตรงหน้า มันงดงามกว่าภาพการลงโทษลู่ชิง
“ทางตระกูลจ้าวจะยอมความ แต่ท่านเองก็คงจะรู้ว่าท่านตาของจื่อเวยนั้นเป็นผู้ใด ท่านเสนาบดีซ่งอยากเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แต่ข้าบอกตามตรงว่าไม่ได้อยากจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่” จ้าวจื่อหลงพูดเกริ่นเพื่อให้ไม่ถูกมองว่าเรียกร้องมากเกินไป อย่างไรเรื่องที่เกิดขึ้นก็เกิดกับจื่อเวย เขาก็อยากเอาเรื่องให้
