บทที่ 8
1198 คำ
“ฮึ! ไอ้ชนนหรือเป็นคนดี ผิงรู้หรือเปล่าว่าเขาลือกันหนาหูว่าไอ้ชนนมันเปิดไนท์คลับบังหน้า แต่จริงๆ แล้วมันเป็นแมงดาคอยหาผู้หญิงส่งให้พวกเสี่ยกระเป๋าหนัก หรือไม่ก็เปิดประมูลเด็กสาวๆ ที่ไนท์คลับของมันนั่นแหละ คืนไหนเปิดประมูลก็ทำเงินให้มันได้ไม่ต่ำว่าสิบล้าน”
หม่อมหลวงนิรินรดาผงะตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน กระนั้นก็ไม่เชื่อสิ่งที่บิดาพูดออกมา “ไม่จริง คุณชนนไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด ผิงไปที่ไนท์คลับเกือบทุกวัน แต่ก็ไม่เคยเห็นมีการประมูลผู้หญิงเหมือนที่คุณพ่อพูดมา”
“แล้วใครมันจะโง่ประมูลผู้หญิงให้เห็นขณะผิงยังอยู่ในไนท์คลับล่ะ มันทำหลังจากผิงกลับมาบ้านแล้ว คืนไหนที่มันงดให้นักเที่ยวผู้หญิงเข้าผับ คืนนั้นนั่นแหละคือคืนที่มันจัดประมูลพวกเด็กสาวๆ ทั้งที่เต็มใจและไม่เต็มใจจะขายบริการให้กับพวกนักท่องเที่ยวหื่นกาม”
“คุณพ่อใส่ร้ายคุณชนน ผิงไม่เชื่อว่าคุณชนนจะเป็นแมงดาเหมือนที่คุณพ่อพูด เขาเป็นคนใจบุญ ชวนผิงไปวัดทุกครั้งที่มีโอกาส ผิงไม่เชื่อว่าเขาจะกล้าทำธุรกิจผิดกฎหมาย ไม่เชื่อว่าเขาจะใจร้าย ใจอำมหิตหลอกเด็กผู้หญิงมาขาย”
ความรักทำให้คนตาบอด หม่อมหลวงนิรินรดายืนกรานไม่เชื่อในข้อมูลที่บิดานำมาบอก
“คุณพ่อเกลียดคุณชนน ไม่ชอบคุณชนน คุณพ่อถึงเห็นว่าเขาทำอะไรก็ผิดไปหมดใช่ไหมคะ”
“ใช่! พ่อเกลียดมัน แต่เรื่องที่พ่อพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมด เขารู้กันไปทั่วแล้ว มีแค่ผิงคนเดียว ที่ยังปิดหูปิดตายกย่อว่ามันเป็นคนดีที่สุด”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ทำไมตำรวจไม่จับคุณชนนเข้าคุกล่ะคะ” หม่อมหลวงนิรินรดาพยายามหาเหตุผลมาหักล้างคำพูดของบิดา
“หลักฐานมันยังไม่เพียงพอยังไงล่ะผิง ตำรวจจับยังไม่ได้คาหนังคาเขา ตำรวจในท้องที่ก็รับส่วยจากมันเดือนละหลายแสน พอกองปราบฯ จะเข้าไปจับ ตำรวจในพื้นที่ก็ส่งข่าวให้มัน ไอ้ชนนก็ไหวตัวทันทุกครั้ง ตำรวจก็หาหลักฐานจับมันเข้าคุกไม่ได้สักที”
หม่อมหลวงจิตรินบอกความจริงที่ท่านรับรู้มา การทำธุรกิจน้ำคาวซึ่งชายคนรักของลูกสาวท่านทำอยู่นั้น ท่านได้ยินมานานพอควรแล้ว เพียงแค่ยังไม่มีเวลาพูดหรือบอกให้ลูกสาวรับรู้ก็เท่านั้นเอง และที่สำคัญ ท่านกลัวว่าความรักมันจะบังตา ทำให้ลูกสาวไม่เชื่อในสิ่งที่ท่านพูดไป และมันก็เป็นจริงดั่งที่ท่านนึกคิดไว้เสียด้วย
“ยังไงๆ ผิงก็ไม่เชื่อคุณพ่อ ผิงจะไปถามคุณชนนให้รู้เรื่อง”
ว่าแล้ว ร่างบางระหงก็ทำท่าจะเดินออกจากห้องนอน แต่ก็ถูกผู้เป็นบิดาคว้าต้นแขนไว้พร้อมกับตะโกนสั่งเสียงห้วนจัด
“ผิงจะไปไหนไม่ได้ ผิงต้องไปงานวันเกิดคุณชายวัตรกับพ่อ วันนี้คุณชายวัตรจะเซอร์ไพรส์แขกทุกคนด้วยการขอผิงแต่งงาน ผิงต้องไปงานวันเกิด และตอบตกลงรับคำขอแต่งงานของคุณชายวัตรด้วย”
“ไม่ค่ะ ผิงไม่ไปงานวันเกิด ผิงจะไปหาคุณชนน ผิงจะไปถามคุณชนนว่าเขาเป็นแมงดาเหมือนที่คุณพ่อใส่ร้ายเขาหรือเปล่า”
หม่อมหลวงนิรินรดาเถียงเสียงแข็ง ยืนกรานจะไปหาคนรักให้จงได้ และหม่อมหลวงจิตรินก็ไม่ยอมให้ลูกสาวทำตามที่ใจต้องการ
“ผิงต้องไปวันเกิดคุณชายวัตร ต้องแต่งงานกับคุณชายวัตรภายในหนึ่งเดือนหลังจากวันนี้เป็นต้นไป นี่คือคำสั่ง ผิงจะปฏิเสธไม่ได้”
ระดับน้ำเสียงของหม่อมหลวงจิตรินเริ่มห้วนจัดมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า ใบหน้าถมึงทึง จ้องมองลูกสาวเขม็ง บังคับลูกสาวให้ทำตามคำสั่งทั้งถ้อยวาจาและบังคับผ่านสายตาดุคมกริบ
ยิ่งถูกบังคับ ผู้เป็นลูกสาวก็ยิ่งปฏิเสธ “ผิงไม่แต่งงานกับคนอายุคราวปู่ของผิงแน่ ถ้าผิงจะแต่งงาน ผิงจะแต่งงานกับคุณชนนคนเดียวเท่านั้น”
“ต้องแต่ง! ได้ยินไหมผิง เพราะพ่อรับสินสอดมาจากคุณชายวัตรแล้ว” หม่อมหลวงจิตรินเผลอหลุดปากบอกความจริงออกมาจนได้
และคำพูดของท่านก็ทำเอาหญิงสาวต้องอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “คุณพ่อหมายความว่ายังไงคะ คุณพ่อรับสินสอดอะไรมาจากคุณชายวัตร”
“ก็ชุดเครื่องเพชรที่พ่อกำลังถืออยู่นี่ไง รวมทั้งหนี้สินที่พ่อเป็นหนี้คุณชายวัตรอยู่หลายล้าน คุณชายวัตรยกหนี้ให้พ่อทั้งหมด นอกจากนั้นยังให้เงินก้นถุงมาอีกห้าล้าน ทั้งหมดนี้พ่อรับของคุณชายวัตรมาแล้ว เพราะฉะนั้นผิงต้องแต่งงานตามคำสั่งของพ่อ”
“ไม่! ผิงจะไม่แต่งงานกับคนที่ผิงไม่ได้รัก รู้ไหมคะว่าคุณพ่อกำลังเอาผิงไปเสนอขายให้กับคุณชายวัตร ถ้าคุณพ่อกล่าวหาว่าคุณชนนเป็นแมงดา คุณพ่อก็กำลังเป็นไม่ต่างจากคุณชนน”
เผียะ!!!
ฝ่ามือใหญ่ของผู้เป็นพ่อสะบัดตบลงไปด้วยใบหน้าของลูกสาวเต็มแรงเพราะความโกรธจัด และน้ำหนักฝ่ามือที่ตบเต็มแรงเพราะความโกรธ ทำเอาร่างเล็กของหม่อมหลวงนิรินรดาถึงกับเซถลาล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้น ยกมือกุมใบหน้าอันแดงเถือกเห็นรอยนิ้วมือทั้งห้าไว้ พอเงยใบหน้าอันหนองไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเสียใจขึ้นมองบิดา ก็ตัดพ้อท่านด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คุณพ่อรู้ไหมคะว่าเป็นครั้งแรกที่คุณพ่อตบหน้าผิง ถ้าคุณแม่รู้ คุณแม่จะต้องเสียใจที่สุด ที่คุณพ่อทำกับผิงแบบนี้”
นอกจากจะตกใจที่ตนเองเผลอตบหน้าลูกสาวไปแล้ว หม่อมหลวงจิตรินยังตกใจกับถ้อยคำต่อว่าของลูกสาวด้วย แต่ไม่ว่าจะเสียใจกับการกระทำของตนเองมากเพียงใด ท่านก็ไม่ใจอ่อนยอมให้ลูกสาวทำตามใจต้องการ
“ลุกขึ้นผิง เราสายมากแล้ว เราต้องไปงานวันเกิดของคุณชายวัตรเดี๋ยวนี้”
“ผิงไม่ไป! ผิงไม่แต่งงาน”
หม่อมหลวงนิรินรดาตะโกนตอบบิดาทั้งน้ำตานองหน้า สะอื้นฮักด้วยความเสียใจที่ถูกบิดาบังคับราวกับเธอไม่มีหัวใจ
และหยาดน้ำตาอุ่นที่ไหลรินอยู่บนพวงแก้มในก่อนหน้านี้ ก็ยิ่งเอ่อนองไม่ต่างจากทำนบแตก เมื่อได้ยินคำสั่งเด็ดขาดในประโยคต่อมาของบิดา
“แกจะต้องแต่งงานกับคุณชายวัตร ถ้าไม่แต่งก็ไม่ต้องเรียกพ่อว่าพ่อ! อีก”
หม่อมหลวงนิรินรดาสะอื้นฮักจนตัวสั่นโยนไม่ต่างจากถูกจับโยนด้วยมือของยักษา หญิงสาวค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นยืน ดวงตาแดงก่ำทอดมองบิดาเขม็ง
“คุณพ่อกำลังบังคับให้ผิงตกนรกทั้งเป็น!”
หม่อมหลวงนิรินรดาตะโกนตัดพ้อบิดาด้วยความเสียใจที่สุด พร้อมกันนั้นวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเองอย่างรวดเร็วเกินกว่าบิดาจะห้ามไว้ได้ทัน
- ผู้เขียน
