"ไหวไหมคะ" เธอถามผมในขณะที่น้ำตายังไม่หยุดไหลเลย ผมนี่มันน่าสมเพช แค่จะปลอบเธอยังทำไม่ได้เลย ผมควรจะทำยังไงดี ให้หยุดสั่นยังทำไม่ได้เลย
"ถ้าเป็นเธอ มันคงไม่เป็นไรอะไร" เพราะตอนนี้เธอคงเจ็บปวด ผมเคยเสียป๊าม้าไปในอุบัติเหตุ ความเจ็บปวดเจียนตายนี้ผมรู้ดี ผมยังทนไม่ได้เลยแล้วเธอจะทนได้ยังไง ผมปลอบคนไม่เก่งซะด้วยสิ แต่เราเงียบแบบนี้มานานแล้วนะ
บอกไว้ก่อน ผมไม่ได้คิดทะลึ่งกับเธอนะ แค่อยากจะอยู่ข้างเธอในวันที่เธอแย่ เพราะถ้าเป็นเธอ เธอคงจะอยู่ข้างผมเหมือนกัน แต่หน้าอกของเธอนุ่มจังเลย
"ไม่เคยอาบน้ำกับใครเลย ทำอะไรไม่ถูก เราจะเริ่มจากอะไรก่อนดี" คนตัวเล็กเริ่มทำลายความเงียบที่แสนยาวนานนี้ลง
เริ่มจากเลิกกอดฉันก่อนดีไหม กอดแบบนี้ จะอาบน้ำยังไง ไม่กล้าพูดอะ กลัวทำให้เธอรู้สึกไม่ดี เพราะขนาดเธอจะทำลายความเงียบ เธอยังหลบสายตาเศร้าๆ จากผมเลย เหมือนกับเธอกำลังพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ โธ่.
