บอกคำว่ารักนายน่ารัก
1500 คำ
ค่ำคืนนี้เป็นเป็นวันคล้ายวันเกิด ของเจมี่รุ่นพี่ที่ห้องสมุด ฟีฟ่าเลยต้องมาร่วมอวยพร ซึ่งงานในครั้งนี้มิได้จัดใหญ่โต มีแต่เพีอนรักมิตรสหายที่คบกันมา ในระหว่างที่ฟีฟ่านั่งดื่มน้ำส้มคั้น เพราะฟีฟ่าไม่แตะเครื่องดื่มมึนเมาทุกชนิด
“พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม”ไอโซนัทนั่งลงตรงหน้าฟีฟ่า
“อยากนั่งก็ได้นั่ง”ฟีฟ่ายกแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบและวางลง
“ทำไมฟีฟ่าไม่รับโทรศัพท์พี่ ติดต่อทางไหนฟีฟ่าก็ทำเป็นเฉยเมย”
“ฟีฟ่าไม่ว่าง ฟีฟ่าต้องไปกินหมูกระทะ”
“ไปกินกับไนท์เหรอ”ไอโซนัทรู้ความจริงจากเจมี่ ที่ฟีฟ่าสื่อผ่านให้มาบอกไอโซนัทแบบอ้อมๆ
“ใช่ อร่อยด้วย”
“ทำไมไม่บอก ถ้าพี่รู้พี่จะได้พาฟีฟ่าไปกินสเต๊ก”
“ไม่กินหรอกสเต็ก ไม่ชอบ ฟีฟ่าชอบกินกุ้ง”
“หลังเลิกงานไปกินไหม เดี๋ยวพี่จะมาไป”
“ไม่หรอก มันดึกแล้วเดี๋ยวหน้าแก่”
“พี่มีเพื่อนร้านเสิรมสวยความงาม เดี๋ยวพี่พาไปก็ได้พรุ่งนี้ถ้ากลัวหน้าแก่”
“ไม่ชอบปรุงแต่ง ชอบแบบธรรมชาติ”
“เอาอย่างนี้ไหมเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนม อบซ่าวน่าขัดตัว”
“ไม่ไปไหนทั้งนั้น พีฟ่าว่าพี่นัทเอาเวลาไปเทคแคร์เพื่อนๆดีกว่า ฟีฟ่ามันคนนอก เป็นคนไม่สำคัญ”ฟีฟ่าหันหน้าไปทางอื่น
“สำคัญซิ ฟีฟ่าเป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับพี่”
“ไม่ใช่มั้งเพื่อนๆพี่ต่างหาก”
“เพื่อนส่วนเพื่อน คนรักส่วนคนรัก ต่อไปนี้พี่จะแยกตัดขาดจากกัน”
“ใครคนรักพี่”ฟีฟ่าแอบอมยิ้มนิดนึง
“ก็ฟีฟ่าไง”
“ฟีฟ่ายังไม่ได้บอกเลยว่าเป็นคนรักของพี่”
“ถึงฟีฟ่าไม่รักแต่พี่รักฟีฟ่า และจะทำทุกวิถีทางให้ฟีฟ่ารักพีให้ได้”
“ถามเพื่อนหรือยัง”
“ไม่ถาม เพราะมันเรื่องส่วนตัวของพี่”
“ถ้าฟีฟ่าเข้ากับเพื่อนๆของพี่ไม่ได้แล้วพี่จะทำอย่างไง”
“เลิกคบ”
“เชื่อได้เหรอ”
“ได้สิ”
ฟีฟ่าลึกๆแล้วแอบดีใจที่ไอโซนัทมาง้อขอคืนดี และสัญญาจะทำทุกอย่างตามใจฟีฟ่า แต่เขาก็ยังแอบหวั่นใจไม่น้อย ถ้าให้อภัยฟีฟ่ากลัวว่าเหตุการณ์อย่างคืนนั้นจะกลับมาอีก
“ไปร่วมอวยพรวันเกิดของเจมี่กันเถอะ”ไอโซนัทพูดขึ้น
ฟีฟ่าเหลือบสายตาไปมองหน้าเวที ซึ่งก็ถึงเวลาร่วมอวยพรวันเกิดของเจมี่พอดี ฟีฟ่าหันมามองไอโซนัทแวบหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินไปพร้อมกับไอโซนัท
เมื่อถึงช่วงเวลางานเลิก ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่ฟีฟ่ายังกลับไม่ได้ เพราะเจมมี่เป็นฝ่ายมารับ เจมี่ได้วางแผนไว้ว่าจะให้ไอโซนัทนั้นได้ไปส่งฟีฟ่า
“ฟีฟ่า เดี๋ยวให้พี่นัทไปส่งที่บ้านนะ”เจมมี่เอ่ยขึ้น
“เดี๋ยวฟีฟ่าเรียกแกร็ปก็ได้ ไม่ต้องให้ใครไปส่งหรอก”
“ได้ไง เดี๋ยวพ่อของฟีฟ่าเล่นงานพี่ตายเลย อยากให้พี่โดนอย่างนั้นเหรอ ถ้าฟีฟ่าต้องการแบบนั้นก็ได้นะ”
“ก็ได้อยากไปส่งก็ไป”
ฟีฟ่าต้องให้ไอโซนัทมาส่งอย่างเต็มใจและจำยอม เขาแสร้งนั่งนิ่งๆไม่พูดไม่จา เพื่อให้ไอโซนัทพูดขึ้นก่อน หลังจากนั้นฟีฟ่าจะทำตัวเหมือนเดิม เพราะถ้างอนมากไปวกว่านี้จะดูเกินงาม ไอโซนัทอาจเบื่อหน่ายและรำคาญตีตัวออกห่าง
“น้องฟีฟ่าหายโกรธพี่หรือยัง”
“ฟีฟ่าไมได้โกรธพี่นัทเลย แค่เคืองหน่อยๆไม่มีอะไรหรอก”
“แค่เคืองยังขนาดนี้ ถ้าโกรธสงสัยพี่ต้องง้อเป็นปีมั้ง”
“ตลอดไปต่างหาก”
“ถ้างั้นพี่คงตายไปก่อนอย่างแน่นอน เพราะพี่แก่กว่าฟีฟ่าหลายปีนะ”
“ถ้าพี่นัทแก่คนทั้งโลกหาหนุ่มไมได้แล้วมั้ง”
“พูดเอาใจคนแก่อีก”
“แค่สามสิบกว่าแก่แล้วเหรอ พี่นัทพูดไปเรื่อย”
“เอาล่ะไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เราไปต่อที่ไหนกันดีไหม”
“ไม่ไปหรอก ฟีฟ่าง่วงนอน ไม่ได้งอนพี่นัทนะ แต่ฟีฟ่าง่วงนอนจริงๆ”
“พี่นึกว่าจะไปกดถูกใจไนท์ใส่ชุดว่ายน้ำซะอีก”ไอโซนัทแอบมองสีหน้าฟีฟ่า
“ไม่ใช่แต่ไนท์หรอก ฟีฟ่าก็กดถูกใจ พี่นัทด้วย”
“ของพี่แค่กางเกงบอล แต่ฟีฟ่ากางเกงว่ายน้ำ จะไปสู้ได้ไง”
“พี่นัทพูดไปเรื่อย ฟีฟ่าไม่ได้หื่นขนาดนั้นซะหน่อย”
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้หมายความอย่างงั้น”
“ไม่ต้องมาขอโทษเลย”
“ถ้าไม่ให้พี่ขอโทษแล้วจะให้พี่ทำอะไร”
“ไม่ต้องทำอะไรหรอก เพราะฟีฟ่าไมได้โกรธพี่นัท”
“ร้ายนะเราน่ะทำให้พี่ใจคอไม่ดี”
ฟีฟ่าหัวเราะเล็กน้อยที่ได้แกล้งไอโซนัท เขาหันมามองหน้าไอโซนัท ที่แอบอมยิ้มในความน่ารักของฟีฟ่า
“ถึงบ้านฟีฟ่าแล้วไม่อยากให้ถึงเลย อยากขับไปซักร้อยโล เพื่อบอกรักฟีฟ่าซักหมื่นแสนครั้ง”
“พี่นัท วันหลังค่อยคุยกัน”ฟีฟ่าอึ่งพูดอะไรไม่ออก
ฟีฟ่าหันมายิ้มให้ไอโซนัท แล้วลงจากรถ เขายืนมองรถไอโซนัทแล่นออกไปจนลับตา หลังจากนั้นฟีฟ่ากำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน เขาพลันได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ ฟีฟ่าจึงหันไปมอง ซึ่งก็ไม่ใช่ใครเป็นช่างกันที่มาดักรออยู่ข้างๆบ้าน
“เมื่อคืนไปกับเด็กคืนนี้ไปกับคนแก่”
“เกี่ยวอะไรกับนาย”
“เกี่ยวซิเมื่อคืนยังบอกกินเด็กเนื้อนุ่ม วันนี้กินคนแก่จะเหนียวขนาดไหน ขนาดกูมึงยังว่าเหนียวเลย”
“มันคนละอย่างพี่นัทเขาแก่มีคุณภาพ ส่วนนายแก่แล้วแก่เลย”
“กูก็อายุเท่ากับมึงนั่นแหละทำเป็นพูดดี ทำอย่างกับตัวเองอายุสิบแปด”
“ช่างกันปากร้ายนะ พูดจาดีๆบ้างก็ไม่ได้ ประชดประชันแดกดันอยู่นั่นแหละ”
“ก็มึงทำตัวไม่น่ารักนี่ ร่อนไปทั่วกับผู้ชาย”
“ช่างกันนายจะดูถูกเรามากไปแล้วนะ เราไม่ใช่อย่างที่นายคิดซะหน่อย”
“ถ้าไม่ใช่มึงต้องเลือกเอาซะคนซิ ไม่ใช่อ่อยคนโน้นทีคนนี้ที หรือว่าอยากจะเหมาหมดทั้งสามคน”
“ช่างกัน”
“กูจำชื่อกูได้ไม่ต้องมาย้ำ”
“ไอ้บ้า”
“แต่กูก็บ้ารักมึงนะ”
“ช่างกันนายพูดอะไรน่ะ”
“ก็พูดจากใจจริงไง กูไม่เคยบอกรักใครมาก่อน มึงเป็นคนแรกเลยรู้ไหม”
“ช่างกัน”ฟีฟ่าพูดไม่ออกนึกความรู้สึกตัวเองไม่ได้
“ทำไม บอกรักแค่นี้ทำเป็นอึ้ง พึ่งเคยมีคนบอกรักเหรอ”ช่างกันกำลังจะลงจากรถบิ๊กไบท์
“ไม่ต้องลงมาเลยจะเข้าบ้าน”
“กูไม่ลงก็ได้มึงบอกกูได้ไหมว่าคิดอย่างไงกับกู”
“เรา เอ่อ คือ”ความคิดตอนซ้อนท้ายบิ๊กไบท์แข่งรถเข้ามาทัน
“เอ่อ อะไร หรือว่ามึงรักกู”
“บ้า”
ฟีฟ่าวิ่งเปิดประตูรั้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันที เพราะความรู้สึกตอนนี้ของฟีฟ่าสับสนจนบอกไม่ถูก
ส่วนช่างกันก็นั่งบนบี๊กไบท์อมยิ้ม เมื่อเห็นอาการของฟีฟ่าเหมือนจะอาย และไม่พูดอะไรออกมา สักพักเขาก็ขับรถต่อไปในทันที
ก่อนที่ฟีฟ่าจะเข้าบ้านเขาหันไปมองหน้าประตูรั้ว ซึ่งก็ไม่เห็นช่างกันอยู่ตรงนั้น ฟีฟ่าจึงหันหลังกลับเพื่อที่จะเข้าบ้าน แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงข้างรั้วซึ่งเป็นเสียงที่คุ้นเคย
“พี่ฟีฟ่า”ไนท์เรียกฟีฟ่าที่ข้างรั้วต่ำๆ
ฟีฟ่าค่อยๆเดินไปยังรั้วข้างบ้าน เพราะสงสัยในพฤติกรรมของไนท์ ที่มายืนร้องเรียกยามดึกดื่นขนาดนี้
“มีอะไรเหรอ”
“ผมมีอะไรอยากจะบอกพี่ฟีฟ่าครับ ผมคิดอยู่นานจนตัดสินใจได้ เพราะขืนปล่อยไว้อย่างนี้ไม่บอก อาจจมีคนอื่นแย่งบอกไม่ก่อน”
“เรื่องอะไรล่ะ”ฟีฟ่ามีสีนหน้าที่สงสัย
“คือว่า ผมรักพีฟีฟ่า”ไนท์ยิ้มแล้วก้มหน้าต่ำลง
“อะไรน่ะ”ฟีฟ่าได้ยินไม่ถนัดเพราะไนท์พูดเสียงค่อยมาก
“ผมรักพี่”ไนท์ตะโกนอย่างดัง
“พูดค่อยๆก็ได้ เดี๋ยวมีใครมาได้ยินหรอก”
“ดีซะอีกที่ได้ยิน จะได้เป็นพยานรักให้เราสองคน”
“น้องไนท์พูดอะไรลงไปรู้ไหมน่ะ”
“รู้ซิครับ พูดคำว่ารักให้พี่ฟีฟ่าได้ยิน”
“พี่ไม่คุยด้วยแล้ว”
ฟีฟ่าเดินกลับเข้าบ้านด้วยหลากหลายความคิด เพราะช่วงเวลาไล่เลี่ยกันเขาถูกบอกรัก ถึงสามครั้งติดกัน ฟีฟ่าเดินตาลอยสมองมึนงง จนเข้าไปในบ้านก็ยังไม่มึนๆ เพราะยังอึ้งกับสามหนุ่มที่รุมบอกรัก
- ผู้เขียน
