“ ท่าน ท่านพูดอันใดขอท่านข้าเป็นหญิงบ้าหนาเจ้าคะ ท่านหมื่นเหตุใดถึงพูดเยื้องนั้นเล่าเดี๋ยวก็เสียมเสียชื่อเสียงของท่านหรอกเจ้าค่ะ “ แอมแปร์พูดออกมาด้วยเสียงเบาและก็ตะกุกตะกัก พร้อมกับหน้าที่แดงกล่ำอย่างกับลูกตำลึง หมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับหน้าแดงของเธอเล่นเอาเขาอดยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูหญิงสาวไม่ได้ ก่อนจะพูดออกมา
“ ช่างเรื่องของคนอื่นประไร ในเมื่อเจ้าไม่สนแล้วเหตุใดข้าถึงต้องส่วนด้วยเล่า เจ้าว่าจริงหรือไม่ “ หมื่นหาญ พูดออกมาตามความจริงตามที่เขาคิด พร้อมกับมองไปทางอื่นแอมแปร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งอย่างกับว่าโดนถอดถ่านออกจากตัวด้วยความที่ชายผู้นี้เป็นคนโบราณเธอไม่คิดว่าแค่คำพูดแค่นี้จะทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความจริงจังและก็จริงใจที่เขาพูดเมื่อเธอคิดได้แบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู
“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ท่านหมื่น มุขจีบสาวของท่านโคตรโบราณเหมือนหน้าตาของท่านเลยเจ้าคะ ฮ่าๆฮ่าๆฮ
