“ ท่านหมื่นจะทำอะไรข้า ท่านอย่าลืมหนาเจ้าคะว่าข้าเป็นแค่นังคนบ้าเท่านั้น “ แอมแปร์ เมื่อเห็นสายตาดุดันของชายหนุ่มด้วยความฉาดกับการเอาตัวรอดของเธอ เธอก็เลยพูดออกมาแบบนั้นหมื่นหาญเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็เริ่มได้สติก่อนจะค่อยๆปล่อยแขนของหญิงสาว ด้วยความที่หญิงสาวผิวขาวอย่างกับก้อนเมฆทำให้แรงบีบแขนของชายหนุ่มเล่นเอาผิวของเธอแดงปนช้ำขึ้นมา แอมแปร์ เมื่อเป็นอิสระเธอก็หันหลังเดินหนีชายหนุ่มทันทีโดยในหัวของเธอตอนนี้เธอต้องไปจากตรงนี้ให้ได้เพราะชายหนุ่มดูท่าทางน่ากลัวจนเกินไปเธอก็เลยไม่อยากอยู่ที่นี้ หมื่นหาญที่มองตามแผ่นหลังของหญิงสาวและก็รู้สึกผิดเป้นอย่างมากเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคนบ้า และก็ยังเป้นคนบ้าที่ช่วยเหลือตัวเองเท่านั้น จากนั้นสายตาของเขาก็มองต่ำลงมาก่อนจะเห็นที่แขนของเธอ ที่แดงปนช้ำ เขาก็ทำท่าจะรีบวิ่งไปหาเธอแต่ก็ต้องหยุดแค่นั้น เพราะมีเสียงของบ่าวเรียกตามหลังมา
“ ท่านหมื่นขอรับ ท่า
