เจ็บอย่างนั้นหรือ มากเท่าที่เธอเจ็บหรือเปล่า คงไม่.. จิรัสย์เจ็บแค่กาย ต่างจากเธอที่เจ็บใจ ไม่น่าเลย ไม่น่าหลงเชื่อใจ ไว้ใจผู้ชายร้ายกาจอย่างเขา “ทางออกอยู่ไหน บอกหนูมาเดี๋ยวนี้นะ”
“มานี่ค่ะ หนูต้องไปกับพี่”
“ไม่-ไป!” เรื่องอะไรเธอต้องไปกับผู้ชายขี้โมโหเจ้าอารมณ์อย่างจิรัสย์ “หนูจะกลับหอ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับหนูอย่างนี้”
“ไม่ได้ คืนนี้หนูต้องนอนกับพี่”
ใบหน้าจิ้มลิ้มซีดยิ่งกว่าศพ มัทนาได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ จากจิรัสย์ เขาบอกว่าจะนอนกับเธอ เขากำลังขาดสติจึงยับยั้งอารมณ์ไม่อยู่งั้นหรือ “คุณเมา คุณดื่มมาเหรอคะ”
ดวงตากลมโตที่หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า ฉายชัดว่าเจ้าของมันหวาดกลัวเพียงใด มัทนาทั้งกรีดร้อง ทั้งร้องไห้ นั่นทำให้เขาได้สติที่ขาดผึงไปเพราะโมโหยายเด็กที่ออกมาเดินเตร็ดเตร่ยามวิกาลคนเดียวโดยไม่คิดหน้าคิดหลังว่าอาจมีอันตรายเกิดขึ้นกับตัวเองได้ทุกเมื่อคืนมา “ผักกาดใจเย็นๆ ค่ะ พี่ไม่ไ
