บทที่ 22

1041 คำ

สายตาคนทั้งโต๊ะมองจ้องไปที่จิรัสย์ ชายหนุ่มปิดล็อกหน้าจอสมาร์ตโฟนหลังมัทนาไลน์มาบอกว่าจะไปอ่านหนังสือสอบแล้ว และเขาได้บอกฝันดีเจ้าหล่อนไป “เปล่า กูจะซุกเมียทำไมวะ” มีเมียก็ต้องเปิดตัวสิ มีเหตุผลอะไรให้ต้องหลบซ่อน “ก็กูเห็นมึงเอาแต่แชต ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมกูแม่งไม่เห็นมึงที่บาร์ ไม่ควงสาว ไม่เหมือนเมื่อก่อน นี่มันอาการคนมีเมียชัดๆ” “กูไม่มีใครจริงๆ พวกมึงจะซักไซ้อะไรกูนักหนาเนี่ย ตกลงชวนมากินเหล้าหรือชวนมาเพราะอยากสาระแนเรื่องกู?” ติ้ง! ยังไม่ทันที่ใครสักคนจะพูดอะไร เสียงแชตไลน์จิรัสย์ก็ดังขึ้น ชายหนุ่มรีบล้วงสมาร์ตโฟนออกจากกระเป๋ากางเกงอย่างไว เมื่อเห็นว่าเป็นใครไลน์มาก็รีบเปิดอ่านแล้วตอบกลับ - P - : ฝันดีค่า แต่ว่าตอนนี้หนูหิวอีกแล้ว ก่อนอ่านหนังสือขอไปเต็มพลังที่คาเฟ่ก่อนนะ คะ เติมพลังที่คาเฟ่งั้นหรือ จิรัสย์มองเวลาบนหน้าจอจึงพบว่าอีกสิบห้านาทีจะเที่ยงคืน คาเฟ่ที่ยังเป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม