บทที่ ๑๓ ยิง !
อานนท์ขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นที่เขาทำงาน มีเลขาสองคน ช/ญ เลขาผู้หญิงรีบสวัสดีก่อนจะรายงานเขาอย่างรวดเร็ว
“ท่านประธานคะ เอ่อ คุณฤทัยมารอค่ะ ดิฉันได้พาไปที่ ห้องรับแขกแล้วค่ะ” สลิสารีบบอกผู้เป็นเจ้านายทันที อานนท์ ขอบใจเลขาสาวก่อนจะเดินไปห้องรับแขก ฮึ ! ถึงเวลาที่ต้องทำเสียทีสินะ อานนท์เดินมาในห้องรับแขก มองผ่านกระจกใสเห็นฤทัย นั่งอยู่ในนั้น ดูกระวนกระวาย มุมปากของอานนท์กระตุกหนึ่ง ที แล้วก็เปิดประตูเข้าไป
ฤทัยเห็นอานนท์ก็รีบลุกขึ้นแล้วโผเข้ากอดสามีแน่น ปาก จมูกก็สูดดอมดมกลิ่นกายของผัวรักมือน้อยวางลงบนเป้า พลางลูบ ไล้ที่แก่นกาย ซง่ึมันก็ผงกหัวทักทายมือของเธอ
ฤทัยยิ้มร่าที่ความเป็นชายของผัวรักแข็งขึ้นมาอย่าง ฉับพลัน
อานนท์ปัดมือเมียแต่งออก พลางดันตัวของเธอถอยหลัง ก่อนจะจ้องมองภรรยาในทะเบียนสมรสด้วยความเฉยชา
“คุณมีอะไรฤทัย” ถา
