บทที่ ๑๒ เรื่องราวในอดีต ของอานนท์
เมี้ยวววว !
เสียงเล็ก ๆ ของลูกแมว ทำให้ขาเรียวสวยของกิ่งแก้ว ชะงักเท้า แล้วก็มองหาต้นเสียงทันที
และแล้วดวงตากลมสวยของเธอ ก็ปะทะเข้ากับเจ้าขนฟู ตัวเล็ก ที่ติดอยู่บนกิ่งไม้ของต้นมะม่วง เจ้าตัวน้อยนั้นเปียกโชก ไปทั้งตัว ใช่สิเมื่อกี้ฝนตกมานี่นา เป็นธรรมดา ที่เจ้าลูกแมวน้อย นี้จะเปียก หญิงสาววางกระเป๋าสะพายลง แล้วก็หันรีหันขวาง เธอจะช่วยเจ้าลูกแมวน้อยนี่ได้ยังไง
ตรงที่เธออยู่นี้ เป็นกำแพงบ้านแบบสูงมาก และดูดีดูหรู ในบ้านคงจะเป็นบ้านหลังใหญ่อย่างแน่นอน หญิงสาวคิดในใจ
แต่กิ่งแก้ว ไม่ได้คิดจะสนใจอะไรพวกนั้น เพราะครอบครัวของ เธอก้มีอันจะกินอยู่
เธอถลกกระโปรงขึ้น เพื่อปีนต้นมะม่วง เจ้าแมวขนฟูก็ ยิ่งเอาแต่ร้อง จนเธอจะร้องไห้ ที่ร้องไม่ใช่อะไร เสื้อนักศึกษา เธออะเปียกจนเลอะไปหมดแล้ว เมี้ยววววว !
‘อื้อ เจ้าแมวน้อย อย่าร้องสิ ฉันกำลังมาช่วยอยู่นี่
