“ตะวัน...” เสียงเรียกชื่อของเธอแหบปร่า มือร้อนผ่าวของเบนจามินเอื้อมฉุดข้อมือเธอไว้
“เบนจามิน คุณต้องการอะไรอีกเหรอคะ?” กว่าจะสะกดใจห้ามอาการตื่นเต้นได้ ตะวันวาดนิ่งไปเกือบ1 นาที
“เธอไม่รู้จริงๆ หรือ? ตะวัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเครือ เขาสะบัดหน้า เมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกวูบวาบ ภาพตรงหน้าพร่าๆ มัวๆ
“ไม่รู้ค่ะ...ตะวันไม่รู้อะไรเลย”
ตะวันวาดครางเสียงแหบแห้ง เธอร้อนวาบไปทั้งข้อมือ เมื่อความร้อนในร่างกายของเบนจามิน กำลังลามเลีย และกัดกินผิวกายเธอทีละน้อย เขาช่างมีอำนาจล้นเหลือ แค่เพียงมือเธอก็สั่นเทาไปทั้งตัวและหากริมฝีปากของเขา ทาบทับบนปากของเธอล่ะ...มิหลอมละลายกลายเป็นวุ้นไปเลยหรือ? สายตาอยากรู้จับจ้องที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม ความตื่นเต้นพุ่งเข้าใส่เธอจนลืมความเกรงกลัว ตะวันวาดไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังรอ รอคอยบางอย่างจากชายหนุ่ม ความรู้สึกเช่นนั้นวิ่งวนอยู่ในช่องท้อง มีทั้งความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวั
