“ดีไม่เก็บเอาไว้เองล่ะ มาเสนอให้ตะวันทำไม” พรรณาอดแขวะมษยาไม่ได้ หล่อนชอบสนับสนุนพ่อหนุ่มนั่นเสียจัง
“ถ้าเขาสนฉันล่ะหรือ? ฉันจะรีบตะคลุบเลย ไม่ปล่อยให้โฉบไปโฉบมาแบบนี้หรอก” มษยาหันไปแยกเขี้ยวให้พรรณา หากเด็กซ์ตอนสนใจเธอน่ะหรือ ป่านนี้มีลูกให้อุ้มแล้ว ไม่มัวเล่นตัวอยู่แบบตะวันวาดหรอก เธอโดดใส่เขาแน่ ทั้งดีและหล่อ แถมมั่นคงไม่เปลี่ยน
“เดี๋ยวฉันเชียร์แกให้นะมษ...เพื่อพ่อหนุ่มนั่นสนใจแก”
“ไม่ต้องเลย เขาเคยมีตาแลฉันที่ไหนล่ะ มองแค่ตะวันคนเดียว มาตลอดสี่ปี” มษยายอมรับความจริง ต่อให้เธออ่อยหรือให้ท่า เด็กซ์ตอนก็ไม่เคยมอง เมื่อสองตาของเขา มีแค่ตะวันวาด...
“เห้ย!! แกสนใจเด็กซ์จริงๆ เหรอยัยมษ” คนฉลาดอย่างพรรณา แค่นิดเดียวเธอก็สะกิดใจ ความลับที่มษยาแอบซ่อนไว้ เปิดผั๊วะออกมาจนได้
“เปล๊า!!”
“เบาๆ เดี๋ยวเขาตื่น มษอายเขาตายเลย ตะวันเอาใจช่วยนะมษ ตะวันคิดกับเขาแค่เพื่อน และหากมษชอบเขา อย่าท้อ ลุยเลย
