คลุมถุงชน
956 คำ
สวัสดีครับผมชื่อวีระภัทรครับ ครอบครัวผมทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ครับ ผมเรียนจบตรีวิศวโยธา และปริญญาโทจากเมืองนอกด้านบริหารธุรกิจครับ ผมเพิ่งกลับมาอยู่เมืองไทยได้ 6 เดือน แล้วพ่อผมก็ให้เข้ามาทำงานในบริษัท ผมเริ่มเป็นที่รู้จักในแวดวงอสังหาและเริ่มมีสาวๆเข้าหาผมมากขึ้น แต่ผมไม่ได้รู้สึกชอบพวกเธอเลยสักคนก็เพราะว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงนะสิครับ
ครอบครัวผมไม่รู้เรื่องนี้เพราะถ้ารู้พวกท่านคงรับไม่ได้ แต่ผมก็ยังไม่ได้คบใครจริงจังหรอกนะครับก็แค่คุยๆกัน อีกอย่างผมยังไม่เคยเสียเอกราชให้ใครด้วย ก็ยังไม่เจอรักแท้นี่ครับผมจะให้คนที่ผมรักจริงๆเท่านั้น
.....
ผับ Ggood
“จ๊วบบบ...อื้มมม”
ผมนัดเพื่อนผู้ชายที่เจอกันในAppมาดื่มเป็นปกติ ผมดื่มเข้าไป2-3แก้วก็เริ่มมึนๆเหมือนกัน กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนชายก็ดึงผมเข้าไปจูบที่หน้าห้องน้ำ ตอนแรกผมก็ตกใจมากนะแต่เพราะอารมณ์มันพาไป มันก็เลยเตลิดเตลยคล้อยตามไปกับเขา
“อื้มมมม....”
เราจูบกันอยู่พักใหญ่จนผมรู้สึกตัวว่าเหมือนมีคนกำลังจ้องมาที่เรา 2 คน ผมจึงละจากเขา
“พอก่อนครับ...”
“ทำไมละครับ คุณไม่โอเคหรอ...?”
“ผมว่าตรงนี้มันดูไม่เหมาะสม...”
“งั้น...ไปที่คอนโดผมไหมครับ...?”
“....”
ผมมองหน้าผู้ชายตรงหน้าแล้วก็คิดนิดหน่อยว่าจะเอายังไงดี
“ก็ได้ครับ...”
พวกเราเดินออกมาจากร้านพร้อมกันแต่เขาเอาของเข้าไปให้เพื่อนในร้านก่อน
“เดี๋ยวผมมานะครับ ผมเอาของไปให้เพื่อนที่ร้านก่อน...”
“ครับ...”
ผมยืนรอหน้าร้านคนเดียว ผมจะเอายังไงดีถ้าผมไปกับเขาผมอาจเสียเอกราชให้เขาก็ได้ แต่จริงๆแล้วผมกับเขาก็รู้จักกันมาสักพักแล้ว ถึงเราจะรู้จักกันผ่าน App ผมก็รู้สึกดีมากกว่าทุกคนที่ผมเคยคุยด้วย
“ว๊ายยยย....”
ผมตกใจมากที่ได้ยินเสียงคนร้องหันไปมองก็เห็นผู้หญิงกำลังจะล้ม ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปประคองเธอไว้
“หล่อจัง...”
เธอพูดออกมาจนผมตกใจ ผู้หญิงบ้าอะไรมาชมผู้ชายได้ไม่อายปาก
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...?”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ...ขอบคุณนะคะ”
“ครับ...”
“....”
เธอจ้องหน้าผมนิ่งๆ ผมรู้สึกคุ้นหน้าเธอจัง เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“ทำไมฉันคุ้นหน้าคุณจัง...?”
“....”
เธอเองก็บอกว่าคุ้นหน้าผมหรือว่าเราจะเคยรู้จักกันจริงๆ แต่จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อผมเพิ่งกลับมาเมืองไทยได้แค่ 6 เดือนเอง แล้วที่นี่ผมก็มั่นใจว่าไม่มีทางที่พวกพวกแวดวงอสังหาจะมาเที่ยวกันแน่ๆ เพราะส่วนใหญ่ก็จะมีแต่พวกแบบผมทั้งนั้น น้อยนักที่จะมีผู้หญิงมาเที่ยวที่แบบนี้
“วีครับ...”
ผมหันไปมองตามเสียงที่เรียกชื่อผม เพื่อนชายของผมเดินมาพอดี
“ใครหรอครับ...?”
“พอดีเธอล้มนะครับผมก็เลยช่วยพยุง..เรารีบไปกันเถอะครับ...”
ผมพูดจบแล้วก็รีบพาเพื่อนชายของผมออกไปทันที เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้อาจจะไม่ดีกับผมแน่ๆ
“ผมว่าผมกลับดีกว่า พอดีผมลืมไปว่าพรุ่งนี้ผมมีนัดกับที่บ้านแต่เช้านะครับ...”
“อ้าว...!”
“ผมขอโทษนะ...เอาไว้เราเจอกันใหม่นะ เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับมา...”
ผมเดินไปกอดเขาทำสีหน้าออดอ้อน เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
“ถ้าคราวหน้าคุณเบี้ยวอีกผมจะไม่ยอมจริงๆแล้วนะ...”
“เอ่อ...ครับ”
“จุ๊บ...”
เขายื่นหน้ามาใกล้ผมแล้วจุ๊บที่ปากผมหนึ่งที จนผมอึ้งๆ
“ผมไปส่งที่รถนะ...”
“ครับ...”
เขาโอบเอวผมพาผมไปส่งที่รถแล้วจับมือผมขึ้นมากุมไว้
“ถึงบ้านแล้วไลน์บอกผมด้วยนะ...?”
“ได้ครับ....”
ผมยิ้มให้เขาอย่างรู้สึกดีแล้วหันไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง เปิดกระจกรถลงมามองเขาอีกรอบ
“เป้ครับ...ขอบคุณนะสำหรับวันนี้”
“อืม...เช่นกันครับ”
ผมยิ้มให้เขาอีกครั้งแล้วก็ปิดกระจกขับรถออกไป เขาแตกต่างจากทุกคนจริงๆ เขาไม่เหมือนกับผู้ชายที่ผมเคยคุย ผมคิดว่าผมคงชอบเขาขึ้นมาแล้วจริงๆ
.....
วันรุ่งขึ้น
เวลา 10 โมง
“นี่ที่ไหนครับแม่...?”
“บ้านเพื่อนของแม่เอง...”
“แม่พาผมมาที่นี่ทำไมครับ...?”
“แกเข้าไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละนะ...”
พ่อกับแม่นัดให้ผมออกจากบ้านมา 10 โมงเพื่อมาที่นี่หรอ แล้วทำไมต้องมาด้วยผมงงจริงๆ
“ผมคิดว่าจะสู่ขอหนูเหมือนฝันไว้ก่อนนะครับ แล้วให้เด็กทำความรู้จักกันสัก 2 ปีแล้วค่อยแต่งงานกัน.”
“อะไรนะพ่อ...?”
“พ่อแกจะมาสู่ขอภรรยาให้แกไง หนูเหมือนฝันทั้งสวยทั้งน่ารักนะ แม่ชอบหนูฝันมากๆ แกเห็นแกก็ต้องชอบเชื่อแม่สิ...”
“ยัยฝันมาพอดีเลยค่ะ...”
ผมหันไปมองที่ประตูเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพอได้เห็นหน้าใกล้ๆ
“คุณ...”
“เธอ...”
“รู้จักกันหรอ...? ดีเลย พ่อกับแม่จะได้สบายใจเรื่องแต่งงาน....”
“อะไรนะคะ...?”
“พ่อจะให้ลูกทั้ง 2 คนแต่งงานกัน...แต่ตอนนี้ให้หมั้นกันไปก่อน ดีไหม...?
- ผู้เขียน
