บทที่ 4 ผู้หญิงของริวกิ2
1361 คำ
ทางด้านริวกิที่ทำงานอยู่ที่คลับของครอบครัวได้โทรหาป้าแม่บ้านเธอก็อ้ำอึ้งโกหกไปว่าลูกชุบนอนหลับไปแล้ว แต่ริวกิที่เป็นห่วงจึงรีบกลับบ้านเพื่อมาดูว่ากวางน้อยแสนเชื่องของเขานั้นป่วยหนักขนาดไหนจึงกลับมาในกลางดึกโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า พอมาถึงไม่เจอลูกชุบก็บ่นป้าแม่บ้านชุดใหญ่ที่ตามใจลูกชุบให้ออกไปนอนนอกบ้านเขากระหน่ำโทรตามจิกลูกชุบหลายสิบสายแต่ไม่มีการรับจากปลายสาย จนต้องระเบิดอารมณ์ขับรถออกมาตามเธอกลับบ้านด้วยตัวเอง
“ให้มันได้แบบนี้สิลูกชุบ มาอยู่ได้แค่สองวันเธอก็สร้างเรื่องแล้วไม่ไหวจริงๆ รับสายสิทำอะไรอยู่อย่าให้เจอตัวนะจะฟาดไม่ยั้ง” ใบหน้าหล่อที่ยังอยู่ในชุดทำงานบ่นพึมพำไปตลอดทางโดยเขาขับรถไปเองไม่ให้ฟูกะตามมาด้วยเพราะตอนนี้ดึกมากแล้ว
“อ้าว! ว่าไงครับคนสวยจำพวกเราสองคนได้ไหมชุบซัง?” สองหนุ่มที่เคยเจอในคลับที่ก่อเรื่องเข้ามานั่งทานปิ้งย่างเช่นเดียวกัน บังเอิญมาเจอลูกชุบกับมินามิที่นี่ทั้งคู่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับทั้งสองสาว จึงพักอยู่ในย่านเดียวกันและร้านนี้ก็มีชื่อเสียงมากในเรื่องความอร่อย
“พวกนายสองคนยังมีหน้าเข้ามาทักฉันกับเพื่อนอีกเหรอไอ้พวกสวะ” ลูกชุบยืนขึ้นชี้หน้าด่าสองหนุ่มอย่างคัตซึและอาชิที่แอบวางยาเธอในแก้วเหล้าที่คลับของริวกิ จนเธอต้องเผลอตัวมีอะไรกับเขาไปในคืนนั้น
“ไม่เอาน่าชุบซัง เรามาเริ่มต้นกันใหม่จะได้ไหมคืนนั้นขอโทษนะ” อาชิที่ดูสนใจลูกชุบกับมินามิพูดจาดีและหว่านล้อมให้เธอใจเย็นลง
“ไอ้สารเลวดีแค่ไหนที่เพื่อนฉันไม่แจ้งตำรวจจับพวกแกเข้าคุกไสหัวไปซะ” มินามิที่ทนไม่ไหวไล่ให้สองหนุ่มออกไปจากโต๊ะ ทั้งสองคนนั้นกลับไม่สนใจยิ่งเดินเข้ามาใกล้และใช้มือสากลูบไปที่ใบหน้าสวยของลูกชุบ
“กรี๊ดด! ไอ้โรคจิตเอามือสกปรกของพวกแกออกไปจากฉันนะ” ลูกชุบรีบสะบัดมือของคัตซึทิ้งและเอาน้ำซุปร้อนสาดไปที่หน้าของชายหนุ่มทำให้เขาและเพื่อนร้องโวยวายเสียงดัง ทุกคนในร้านจึงมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“อีผู้หญิงไทยไร้สมองรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร…..อาของฉันต้องมาจัดการพวกหล่อนทั้งคู่ คืนนี้พวกเธอต้องชดใช้” คัตซึและอาชิจึงพากันลากตัวของลูกชุบและมินามิให้ออกมาจากร้าน ทุกคนในร้านกลัวมากเพราะสองคนนี้ทำตัวกร่างเป็นนักเลงโตเพราะถือว่ามีคนคุ้มครอง เนื่องจากคัตซึเป็นหลานชายของบอดี้การ์ดมือหนึ่งให้กับคุณหนูลูกสาวตระกูลใหญ่ที่มีอิทธิพลมาก
“ช่วยด้วยๆค่ะ ปล่อยฉันกับเพื่อนเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้า” มินามิร้องเรียกให้คนช่วยที่ถูกฉุดออกมาจากร้านแต่ทว่าก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง
“ปึก! ไอ้ลูกหมาปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้” ร่างสูงพุงเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วใช้เท้าถีบไปที่ยอดอกของคัตซึทำให้เขาล้มลงทันที จากนั้นก็ได้กระชากร่างของลูกชุบเข้ามากอดไว้แนบอก อาชิที่เห็นเพื่อนเสียท่าจึงปล่อยมินามิและสาวหมัดหวังจะชกไปที่ใบหน้าของริวกิ
“ตุบ! โอ๊ย! ” ริวกิที่เป็นมวยกว่าจึงหลบทันและต่อยไปที่เบ้าหน้าของอาชิอย่าเต็มแรง เขาทั้งกระทืบและชกต่อยกับทั้งสองคนนั้นอย่างรุนแรงและคล่องแคล่ว ในที่สุดคัตซึจึงหยิบมีดพกขึ้นมาหวังจะแทงคู่ต่อสู้
“คุณริวกิระวังค่ะ” ลูกชุบเห็นว่าคัตซึกำลังจะแทงไปที่แขนของริวกิเขาจึงหลบทันและเตะไปที่หน้าของคัตซึจนเขาล้มลงแล้วกระทืบซ้ำอย่างบ้าคลั่ง อาชิที่เห็นเพื่อนสลบอยู่จึงคุกเข่าขอร้องให้ริวกิหยุดการกระทำนั้น
“คุณครับเพื่อนผมจะตายแล้ว….หยุดกระทืบมันเถอะผมขอร้องไว้ชีวิตพวกเราด้วยครับ ผมและเพื่อนผิดไปแล้วจริงๆ ฮือๆๆๆ”
“ใครใช้ให้พวกมึงแตะต้องคนของกูนี่มันผู้หญิงของกู พวกมึงเป็นใครทำไมถึงใจกล้ามากขนาดนี้?” ริวกิที่ยอมหยุดตามคำขอร้องของอาชิ ถามไปด้วยความโกรธแฝงไปด้วยสายตาที่ดุดันผิดจากทุกครั้ง
“ผมเป็นเพื่อนของคัตซึพวกเรารู้จักกันแค่ล้อเล่นกับสาวๆนิดหน่อยเอง ไม่ได้จะทำร้ายพวกเธอนะครับ”
“ล้อเล่น…..ที่พวกมึงทำอยู่ฉุดผู้หญิงแบบนี้บอกว่าล้อเล่น รู้ไหมว่ากูสามารถฆ่ามึงกับเพื่อนได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีโดยใช้แค่มือเปล่า”
“ซวยแล้วไหมล่ะพวกแก นี่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับลูกชายยมทูตเงาหัวพวกแกไม่มีแน่ๆ” มินามิสะใจที่ริวกิลงมืออัดสองคนนี้จนเละจึงเผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว
“คุณริวกิ ปล่อยมันไปเถอะค่ะฉันอยากกลับแล้วคุณไม่เจ็บตรงไหนนะคะ”
“หมับ!” มือหนาจับไปที่ข้อแขนเล็กและมองดูร่างของหญิงสาวด้วยแววตาที่ดุดันราวกับว่าข้างในดวงตาคมกริบนั้นกำลังมีไฟบรรลัยกัลป์ลุกโชนอยู่ ริวกิแสดงสีหน้าท่าทางน่าเกรงขามเหงื่อท่วมตัวเสื้อผ้าที่เนี้ยบนั้นหลุดลุ่ย จนลูกชุบเกิดความกลัวแล้วหลบสายตาคมที่จ้องมองอยู่ทันที
“ไม่ต้องพูดเธอต้องถูกฉันคิดบัญชีย้อนหลังแน่ๆ อย่ามาสั่งฉัน”
“ริวกิ….ทำไมเหมือนคุ้นๆชื่อนี้จัง?” อาชิที่ประคองร่างเพื่อนอยู่กำลังคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“หึ! มึงไม่รู้จักกูจะดีที่สุด โชคเข้าข้างมึงกับเพื่อนนะที่วันนี้กูมาคนเดียวไม่อย่างนั้นนิ้วของพวกมึงจะไม่เหลือสักนิ้ว” ใบหน้าหล่อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อแสยะยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็น เขาดูดุร้ายราวกับหมาป่าที่กำลังจะล่าเหยื่อในยามราตรี
“ริวกิ…..ชิวาร่า ริวกิคุง ตายกูต้องตายคัตซึลุกขึ้นเร็ว” อาชิที่นึกออกว่าเขาคือลูกชายของยากูซ่าที่มีอิทธิพลอีกกลุ่มในเมืองนี้จึงถอยหนีแล้วรีบพาเพื่อนกลับไปทันที เพราะรู้แล้วว่าชีวิตต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอนที่พลาดไปยุ่งกับผู้หญิงของริวกิแบบนี้
“เธอชื่ออะไร?” เสียงเข้มตวาดไปที่มินามิทันทีหลังจากที่สองคนนั้นรีบหนีเอาชีวิตรอด
“ช่ะ….ชื่อ ฮาซาว่า มินามิ ค่ะเป็นเพื่อนสนิทของชุบซัง” มินามิรีบก้มหน้าและตอบคำถามยากูซ่าหนุ่มที่รูปหล่อราวกับพระเอกในซีรีย์วัยรุ่นไปด้วยความกลัวน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเองทั้งสองคนขึ้นรถ”
“ค่ะ ขอบคุณคุณริวกิมากนะคะที่มาช่วยฉันกับชุบซัง”
“สร้างแต่เรื่องโดยเฉพาะเธอ……ลูกชุบ กลับบ้านพร้อมกับฉันเรามีเรื่องต้องตกลงกัน” เสียงเข้มตวาดไปที่ร่างเล็กลูกชุบได้แต่ก้มหน้างุนไม่กล้าสบสายตา บรรยากาศในรถนั้นอึมครึมไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นตลอดทางหลังจากส่งมินามิเสร็จทั้งคู่ก็ยังไม่พูดจากันจนกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ลูกชุบที่กลัวว่าป้าสมรจะเดือนร้อนเพราะริวกินั้นโกรธมากจึงยอมไม่มีปากมีเสียงและเงียบให้มากที่สุด เธอรู้สึกสำนึกและเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้
- ผู้เขียน
