สองวันต่อมา...
พิมพ์อรเดินหน้าตาสดชื่นเข้ามาในห้องประชุม หย่อนกายลงนั่งข้างๆ พัชรพงศ์ที่เชิดหน้าใส่เป็นเชิงหมั่นไส้ เมื่อเห็นเพื่อนชะนีดูจะดี๊ด๊าจนเกินปกติ
“อาราย อยู่ๆ ก็มาเชิดใส่”
สาวหวานส่งสายตาวิ้งๆ ให้เพื่อนรักอย่างออดอ้อน เมื่อเห็นท่าทางปั้นปึ่งและใบหน้างอง้ำของชายหนุ่มที่นั่งเก๊กแมนข้างๆ
“มีความสุขจริงนะ ยิ้มระรื่นเชียว”
“อ้าว มีความสุขก็ไม่ได้ ยิ้มก็ไม่ได้ จะให้พิมพ์นั่งร้องไห้เหรอ ฮือๆ”
“ยัยพิมพ์ หยุดเลย มีอะไรไม่บอกกันบ้าง จำไว้เลยนะ” เขาตัดพ้ออย่างน้อยใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นห่วงหญิงสาวคนนี้มากที่สุดในชีวิต
“โธ่ ไม่มีอะไรจริงๆ ก็ปกติ ตอนนี้ไม่ได้มีเรื่องอะไรไม่สบายใจ ถ้ามีอะไรพิมพ์จะบอกเฟิร์สเป็นคนแรกเลยนะ นะๆ อย่างอนเลยน้าลุง” มือน้อยจับแขนล่ำเขย่าเบาๆ ก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมาเมื่ออีกฝ่ายถลึงตาใส่อย่างดุๆ
“บ้า”
“คิกๆ เฟิร์สน่ารักจัง ถ้าเฟิร์สเป็นผู้ชายนะ พิมพ์จับป
