“อ๋อ คุณคงมาติดต่อธุระที่นี่ใช่มั้ยคะ วันนั้นที่พิมพ์ช่วยคุณ คุณก็เคยมาที่บริษัทแล้วนี่นา” ยังไม่ทันที่เขาจะตอบ เธอก็พูดเองเออเองขึ้นมาเสียก่อน
“พิมพ์เข้าห้องประชุมได้แล้ว…เอ่อ ขอโทษครับ” พัชรพงศ์รีบพรวดพราดออกมา ก่อนจะร้องเรียกเพื่อนสาวที่เขาไม่ทันได้สังเกตว่ายืนอยู่กับใคร ใบหน้าขาวใสหล่อเหลาซีดลงจนเห็นได้ชัด จนต้องรีบละล่ำละลักเอ่ยออกมา ท่ามกลางความงุนงงของหญิงสาวหนึ่งเดียวที่ยืนอยู่ด้วย
“อะไรของเฟิร์ส ขอโทษทำไม พิมพ์ยืนคุยกับเพื่อนเฉยๆ มานี่สิ…”
ดึงแขนเพื่อนกระทิงให้มายืนข้างๆ โดยไม่ทันได้มองหน้าปั้นยากของอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยแนะนำบุรุษทั้งสองให้รู้จักกันด้วยรอยยิ้ม
“คุณซันคะ นี่เฟิร์สเพื่อนพิมพ์เองค่ะ เฟิร์สนี่คุณซันนะ คุณซันเป็นลูกค้าของบริษัท มาติดต่อธุระพอดี”
“สวัสดีครับ” โซนิคเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม แทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อมือหนาของอีกฝ่ายที่เขายื่นมือออกไปสัมผัสด้วยเย็นเฉียบ แล
