ตอนที่ 2 ออนไลน์ & แชต (1)
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขัดสมาธิการทำงาน สั่งการให้เจ้าของใบหน้าหล่อคมชวนหลงใหลต้องเงยหน้า ก่อนจะละมือจากการเซ็นเอกสารชั่วครู่ เอื้อมมือไปหยิบเครื่องมือสื่อสารเครื่องหรูมีระดับตามฐานะ แล้วกรอกเสียงทุ้มกังวานไปตามสาย
“ว่าไงยัยตัวแสบ” พูดพลางกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ ยามเมื่อได้ยินเสียงจากปลายทาง
“พี่เคน! ทำไมไม่โทรมาหาคลีนบ้างเลย ไม่สนใจน้อง จำไว้เลยนะ” เสียงผู้หญิงกระเง้ากระงอดมาตามสาย
“พี่ยุ่งอยู่นี่ เราก็โทรมาสิ ต้องรอให้พี่โทรหาก่อนทำไม”
“ก็คลีนอยากให้พี่โทรหาคลีนบ้างนี่ หรือไม่งั้นก็อีเมลมาบ้างก็ได้ ไม่ใช่หายไปแบบนี้ ขนาดแด๊ดกับมัมยังบ่นถึงเลย”
“อืมๆ แล้วแด๊ดกับมัมเป็นยังไงบ้าง เราอย่าซนให้มากนักนะ ดูแลแด๊ดกับมัมดีๆ ล่ะ” เอ่ยกำชับน้องสาวเสียงเข้ม เมื่อทั้งพ่อและแม่ของเขาเดินทางไปเที่ยวที่เมืองไทย เขาจึงให้คลีนน้องสาวตัวแสบตามไปด้วย เพื่อดูแลพวกท่านที่ต่างก็อายุมากแล้ว
“ค่า! พี่ชายสุดหล่อ น้องคนสวยจะดูแลอย่างดีค่ะ อ้อ จริงสิ เกือบลืมไปเลย คลีนส่งคำขอเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กไปให้พี่ชายแล้วนะคะ กดยอมรับคลีนด้วย พลีส”
“ยัยน้อง! พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปเล่นอะไรพวกนี้ ไร้สาระ พี่ไม่เอาด้วยหรอกนะ แล้วนี่เราไปคุยอะไรกับใครในอินเทอร์เน็ตหรือเปล่า ห้ามเลยนะมันอันตราย คนสมัยนี้ไว้ใจยาก ต้องเลือกคบดีๆ”
“อ๊ะๆ อย่านะคะพี่ชาย คิดว่าน้องไม่รู้หรือว่าพี่เป็นนักท่องโซเชียลตัวยง น้องก็อยากจะเล่นบ้างสิ คนอื่นเค้าเล่นกันเยอะแยะไม่เห็นเป็นไร ไม่รู้ล่ะ ถ้าพี่ไม่รับแอดคลีนนะ โกรธจริงๆ ด้วย”
“เรานี่มันจริงๆ เลยนะ ที่พี่ต้องใช้โซเชียลน่ะก็เพราะมันสะดวกในการประชาสัมพันธ์และติดต่อประสานงาน พี่ไม่ได้เอาไว้แชตหรือว่าโชว์อะไรอย่างที่เราคิดหรอก” เขาส่ายหน้าอย่างระอากับนิสัยดื้อดึงของน้องน้อยจอมซน
“คิกๆ ก็พี่ชายคลีนหล่อนี่นา ดูซิว่าจะเรตติ้งดีหรือเปล่า สงสัยจะมีสาวๆ สวยๆ มาแอดเต็มไปหมดแน่เลย ฮ่าๆ ๆ เอาเถอะค่า รับแอดคลีนอีกสักคนจะเป็นไรไป”
กระเซ้าพี่ชายไม่เลิก เธอรู้หรอกน่าว่าเขาไม่ชอบเล่นโพสต์ ไลก์ คอมเมนต์ แชร์ หรืออะไรประเภทนี้ ในหัวเขามีแต่เรื่องงาน แต่เธอไม่อยากให้เขาเคร่งเครียดกับธุรกิจอันมหึมาที่ต้องดูแลคนเดียวแทนบิดาที่เกษียณตัวเองไปเมื่อสามปีก่อน ก็เลยอยากจะเป็นเพื่อนกับเขาในบัญชีเฟซบุ๊ก เวลาเธอโพสต์รูปภาพหรือข้อความอะไรบ้าๆ บอๆ จะได้แท็กไปหาเขาได้บ้าง แถมยังเป็นการเพิ่มยอดไลก์ยอดเลิฟให้มากขึ้นอีกด้วย เธอรู้หรอกว่าที่จริงเขาก็สมัครบัญชีเฟซบุ๊กไว้ตั้งนานแล้ว แต่ทำไมไม่ค่อยโพสต์อะไรเลย ปล่อยหน้าโปรไฟล์ร้างจนหยากไย่เกาะเต็มไปหมดแล้ว หรือเขาอาจจะโพสต์แต่เธอไม่ได้เป็นเพื่อนจึงมองไม่เห็นก็อาจเป็นได้ ซึ่งคลีนหารู้ไม่ว่าพี่ชายได้เคยใช้งานโซเชียลมีเดียนี้มานาน ก่อนจะหยุดไปพักใหญ่แล้ว จนกระทั่งเธอมากระตุ้นต่อมความทรงจำของเขาด้วยการขอเพิ่มเพื่อนนี่แหละ
“พอๆ พี่จะทำงานต่อ ไว้คุยกันใหม่ แค่นี้นะ” ตัดสายทิ้งพร้อมทั้งถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ
ยัยตัวแสบชอบจุ้นกับพี่ตลอดเลย
แม้จะไม่ชอบใจกับการที่ต้องเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกเว็บไซต์สังคมออนไลน์สำหรับการสนทนาพาทีหรือติดต่อกันในเชิงที่ไม่ใช่เรื่องธุรกิจ อีกครั้ง แต่ด้วยความรักน้อง เขาก็ไม่อยากจะขัดใจเธอ ด้วยเพราะมีกันแค่สองคนพี่น้อง ทำให้เขาและคลีนสนิทกันมาก เวลาที่เขาให้เธอทำอะไรให้ สาวน้อยก็ไม่เคยเกี่ยงงอน ถ้าเรื่องแค่นี้เป็นความสุขของเธอ เขาก็พร้อมจะตามใจ ก็ได้วะ!
ดวงตาคู่คมสีฟ้าเข้มแฝงไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม กวาดไล่สายตาไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์พกพา ขณะกำลังอ่านข้อมูลในโปรไฟล์ของน้องสาวที่โพสต์เรื่องนั้นเรื่องนี้ไว้อย่างฮาๆ พร้อมทั้งรูปที่เธอถ่ายกับเพื่อนๆ หรือในยามไปเที่ยวตามที่ต่างๆ พร้อมทั้งคำบรรยายเสร็จสรรพ
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเมื่อพิศมองรูปภาพน้องสาวในกิริยาอาการที่ทำแบบเกรียนๆ ไม่เข้ากับหน้าตาหวานๆ ใสๆ เลยสักนิด มือหนากดไปดูรายชื่อเพื่อนของน้อง
269 Friends ฮึ มีใครคบด้วยนักหนา เยอะขนาดนี้
เขาจับจ้องไปที่รายชื่อต่างๆ และให้ความสนใจเป็นพิเศษกับรายชื่อบัญชีที่เป็นผู้ชาย น้องสาวสวยน้อยเสียเมื่อไหร่ ไม่ใครก็ใครต้องหวงเป็นธรรมดา
บังเอิญหรืออย่างไรไม่ทราบที่เขาดันไปเจอรายชื่อเพื่อนในบัญชีของน้อง ที่บอกถิ่นที่อาศัยว่ามาจาก กรุงเทพฯ ประเทศไทย
ยัยน้องมีเพื่อนที่นั่นด้วยรึ
ด้วยความเป็นห่วง เกรงว่าจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล เขาจึงเช็กอ่านประวัติของชื่อนั้นอย่างถี่ถ้วน เป็นผู้ชายไทยตัวสูงหน้าตาดีมากเลยทีเดียว จากนั้นก็กดดูรายชื่อเพื่อนของเพื่อนไปเรื่อยๆ อย่างหาข้อจับผิด
ก่อนที่สายตาจะสะดุดกับรูปหญิงสาวหน้าหวาน ตากลมโต ผมดำ ผิวขาวเหลืองนวลอย่างคนเอเชีย รอยยิ้มในรูปโปรไฟล์ของเธอช่างดูหยาดเยิ้มเย้ายวนนัก
คิ้วหนาดกสีอ่อนเช่นเดียวกับสีผมขมวดเข้าหากันอย่างขัดใจ เมื่อคลิกเข้าไปที่รายชื่อบัญชีของสาวสวยใบหน้าหวานน้ำตาลยังอาย แต่ไม่สามารถดูข้อมูลใดๆ ของเธอได้