ความรู้สึกมันเกาะกินอยู่ภายในใจ ลูกสาวคนเดียวของบ้านที่เป็นดังแก้วตาดวงใจของครอบครัว กำลังจะใจแตกในวัยยี่สิบกว่า แม้งานการจะเริ่มเข้าที่เข้าทาง เงินเก็บออมส่วนตัวก็พอมี แม้ไม่มากมายร่ำรวยอู้ฟู่ แต่คนอย่างเธอไม่มีวันลำบากไปมากกว่านี้ หรือ ไม่มีทางจะตกต่ำลงแน่นอน เพียงแต่ความประพฤติที่เคยอยู่กับร่องกับรอยมาตลอด กลับต้องเสียหายในสายตาคนอื่น ถ้ารู้ว่า
เธอไปถึงไหนต่อไหน กับเค้าแล้ว
อาหารกลางวันที่หิวจัดกลับกินไม่ลงเมื่อนึกถึงพ่อแม่ที่อยู่บ้าน ถ้าหากคืนนี้ เธอยินยอมพร้อมใจจะให้เค้า มันก็ไม่ใช่เรื่องยากแต่พ่อกับแม่จะคิดอย่างไร จะผิดหวังไหม ถ้าลูกสาวคนเดียวไม่รักนวลสงวนตัว
“แม่ ทำอะไรอยู่ “ พราวรุ้งโทรหาแม่ในช่วงพักกลางวัน เพราะไม่สบายใจกับสิ่งที่ทำลงไป จึงต้องโทรหาพ่อแม่ก่อน
“กินข้าว แล้วรุ้งละ กินข้าวหรือยัง “ แม่ถามกลับ แล้วรอคำตอบจากลูกสาว
“แม่ รุ้งมีอะไรจะบอก “ พราวรุ้งเก็บความในใจไว
