หลังจากใช้เวลาขับรถต่ออีกไม่นานก็มาถึงบ้านแล้ว วาดิมลงจากรถแล้วส่งของทั้งหมดให้แม่บ้านเอาไปไว้ ของใช้ส่วนตัวที่ซื้อมาไม่ต้องจัดเพราะเด็กแสบจะจัดการเอง ส่วนขนมก็จัดเก็บให้เรียบร้อยและยกเสิร์ฟหลังอาหารค่ำ จากนั้นก็โอบไหล่เมียเด็กน่ารักเดินขึ้นห้องไปด้วยกันอย่างมีความสุขมาก เธอทำให้เขารู้สึกว่านี่คือบ้านจริงๆ บ้านที่ไม่ใช่แค่ที่หลับนอนแต่เป็นที่พักผ่อนใจ เป็นเซฟโซนทางใจ เป็นความอบอุ่นและเป็นสถานที่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก
ขึ้นมาถึงห้องนอนเมียก็ใช้งานทันทีเลย
ยัยเด็กแสบตั้งใจแกล้งเขา
“คุณวาดิมลงไปเอาแจกันให้ก่อนค่ะ”
“แล้วทำไมไม่บอกก่อนเราจะขึ้นมาห่ะ?”
“ก็คนมันลืมอะ! ลงไปเอาแจกันแค่นี้คงไม่ทำให้กระดูกลุงลั่นหรอกมั้ง ไปเร็วๆเลยเดี๋ยวจัดของรอนะลุงวาดิม หรือว่าแก่จนขึ้นลงบันไดอีกรอบไม่ไหวคะ?”
“ปากเหรอนั่น!”
“ไปเร็วๆจะได้จัดดอกไม้ใส่แจกันไว้ดู”
“โอเค แล้วเอาอะไรอีก
