“วันนี้อิงหยุดไม่ใช่เหรอ แล้วนี่แต่งตัวจะออกไปไหนแต่เช้าล่ะ” ลูกปัดเอ่ยถามในขณะที่กำลังลุกขึ้นเก็บที่นอนในตอนเช้าด้วยความแปลกใจที่เห็นอิงตะวันกำลังยืนหมุนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ของตู้เสื้อผ้าภายในห้อง
“คุณวีเขาชวนฉันไปเที่ยว” ร่างเล็กกระโดดผึงลงไปนั่งบนที่นอนด้วยความตื่นเต้นดีใจ หากแต่ไม่ใช่เพราะการได้ไปเที่ยวกับชายหนุ่มที่แสนดีอย่างวีรากรแต่อย่างใด หญิงสาวตื่นเต้นดีใจที่จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้างต่างหาก
“ฮะ! ไปเที่ยวกับคุณวีนี่อ่านะ” หญิงสาวอีกคนเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยอ่ะ”
“ก็ฉันแปลกใจนี่ ขนาดฉันอยู่มาตั้งแต่รุ่นบุกเบิกยังไม่มีหนุ่มคนไหนมาชวนไปเที่ยวเหมือนอิงเลยนี่”
“แหม ก็ตั๋วเป็นคนตี้นี่ก่า ตั๋วจะแอ่วตี้ใดอีก ก็ตั๋วแอ่วมาตั้งแต่น้อยแล้ว” อิงตะวันแกล้งล้อเป็นภาษาเหนือจนลูกปัดหลุดขำออกมาทันทีกับสำเนียงที่ฟังดูแปลกประหลาดพิกล
“ไปหัดพูดมาจากที่ไหนเนี่
