แสงอาทิตย์สาดส่องในตอนเย็น ลมหนาวเริ่มเข้ามาเยือนเมื่อดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า พนักงานที่ทำงานในรอบเช้าต่างพากันกลับที่พักกันถ้วนหน้าเช่นเดียวกันกับลูกปัดและอิงตะวัน
“เป็นไงล่ะ เหนื่อยน่าดูเลยใช่ไหม” ลูกปัดเอ่ยถามในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินทอดน่องไปตามถนนคอนกรีตเล็ก ๆ เพื่อมุ่งหน้าสู่หอพักพนักงานซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังโรงแรมห่างออกไปไม่ไกลนัก
“แค่นี้เอง ลำบากกว่านี้ฉันก็เจอมาแล้ว” อิงตะวันยิ้มตอบ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกค้านอยู่เล็กน้อยที่เสียรู้ให้กับภูมิพัฒน์จนโดนเขาหลอกแบบนี้ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วคนอย่างเธอก็สู้ไม่ถอยเช่นกัน
“โห นี่อิงอยู่ห้องนี้เหรอ” ลูกปัดเอ่ยถามเมื่อทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องพักของอิงตะวันที่ภูมิพัฒน์เป็นคนจัดไว้ให้
“อืม ทำไมอ่ะ” หญิงสาวแอบสงสัยเมื่อเห็นท่าทีของลุกปัดที่ตกอกตกใจอยู่ไม่น้อย
“ก็ห้องนี้อ่ะเป็นห้องของคุณภูมิเขาน่ะสิ เมื่อก่อนตอนที่เรือนใหญ
