16

1019 คำ

16 “มันก็จริงเนอะ ที่เขาทำเพราะต้องการล้างความรู้สึกในใจ น่าสงสารน้องสาวคุณอิลฮัมนะอายุยังน้อยอยู่เลย” อนัญญาเสียงเศร้า “ว่าแต่ไอ้โด่งหายไปเลยใช่ไหม ได้ข่าวว่ามันถูกใครกระทืบเอามีดปักขาจนต้องหนีไปจากที่นี่ ใช่เรื่องจริงหรือเปล่า” “จริง มันหนีไปแล้ว เก็บเสื้อผ้าไปด้วยคงไม่กล้ากลับมาที่นี่อีก” “แล้วใครเป็นคนไปกระทืบมันล่ะ คนแถวนี้หรือเปล่า” “ฉันก็ไม่รู้ ถามแม่สายแม่ก็บอกว่าไม่รู้ วันนั้นแม่ออกไปบ้านป้าบุญ กลับมาก็เห็นมันนั่งร้องโอดครวญอยู่ในบ้าน ถามบ้านข้างๆ ก็ไม่มีใครรู้เห็นเพราะวันนั้นก็ไม่มีคนอยู่ แต่ฉันก็ไม่อยากรู้หรอกว่าใครทำมัน สะใจด้วยซ้ำที่มันโดนถูกทำร้าย มันจะได้รู้ว่าเจ็บปวดแค่ไหน” น้ำเสียงและสีหน้าของจรรยาไม่มีความสงสารอดีตสามีสักนิดเดียว มีความสะใจในแววตาด้วยซ้ำไป “ดีนะที่แกกับมันไม่จดทะเบียนสมรสด้วยกัน ไม่งั้นเรื่องคงยุ่งน่าดู” “ฉันก็ดีใจนะที่วันนั้นไม่ไปจดทะเบียนสมร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม