13
ตลอดการเล่นฟาฎิลไม่กล้าหลับตา เพราะอนัญญาที่นั่งข้างเขา ใบหน้าไม่มีความกลัวสักนิดเดียว มีแต่รอยยิ้มและเสียงกรีดร้องที่หล่อนเปล่งออกมา บอกให้รู้ว่า หล่อนกำลังสนุกและมีความสุขกับการเล่นครั้งนี้ คนอย่างชีคฟาฎิลน้อยหน้าใครได้ที่ไหน เขายิ้มและร้องตะโกน ระยะเวลาไม่กี่นาทีในความรู้สึกของเขาตอนนี้คือ ยาวนานเหลือเกิน และแล้วก็ถึงเวลาที่เขารอคอยก็มาถึง
ทันทีที่รองเท้าราคาแพงของชีคฟาฎิลแตะลงบนพื้น เขารับรู้ได้ถึงความสั่นของขาทั้งสองข้าง สั่นพอๆ กับหัวใจที่เต้นเร็วแรง ต่างกับอีกคนที่ยิ้มกว้าง ใบหน้าสดชื่นราวกับเพิ่งผ่านการเดินในทุ่งลาเวนเดอร์
“สนุกไหมคุณ ฉันสนุกมากๆ เลย เหมือนกับปลดปล่อยความเครียดเลยนะ” อนัญญาพูดเสียงแจ๋ว
“อืมๆ ฉันก็เหมือนกัน” ฟาฎิลไหลไปตามน้ำ
“เล่นอีกรอบนะ คนไม่เยอะไม่ต้องต่อคิวนาน”
“ฉันว่านะ พาอานัสกับอานีสไปเล่นก่อนดีกว่า หลานเธอยังไม่ได้เล่นอะไรเลยนะ ระหว่างรอเธอมาก็นั
