ไม่ว่าจะเป็นการถอยทัพชั่วคราวหรือยอมแพ้อย่างราบคาบก็ตามแต่ ทว่าไม่กี่นาทีหลังจากโดนถ้อยคำร้ายกาจของวันวิสาเข้าไป เพียงรุ้งก็ถึงกับหน้าม้านเดินลากกระเป๋าออกจากปางไม้ไปด้วยใบหน้าที่ยังร้อนผ่าวเพราะโกรธจัดแต่กลับทำอะไรเด็กเมื่อวานซืนที่ริอ่านมาแย่งผู้ชายที่เธอคิดจะพึ่งพิงไปหน้าตาเฉยไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าช่วงเวลาเพียงเดือนเดียว ผู้ชายที่เคยมองแค่เธอ รักแค่เธอเพียงคนเดียวจะเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้
ถึงแม้ใครบางคนจะยังเจ็บไปทั้งใจเพราะทำอะไรไม่ถูก แต่เจ้าของปางไม้กลับยืนพิงสะโพกอยู่กับระเบียง ดวงตาดำเข้มจ้องมองเจ้าของเรือนร่างบอบบางที่นั่งหน้าหงิกอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามด้วยใบหน้ายิ้มๆ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นวันวิสาในมุมแบบนี้
“หึๆ” จึงได้แต่ส่งเสียงขำๆ ในลำคอ แล้วทอดมองคนหน้างอด้วยนัยน์ตาวิบวับ
ทั้งๆ ที่พยายามข่มใจไม่ให้โกรธแล้ว แต่พอนึกถึงภาพที่พ่อเลี้ยงปล่อยให้แฟนเก่ากกกอดเสียแ
